Barok'tan tangoya olan geçiş, müzik ve dansın evrimini ve kültürel değişimlerini anlatır. Barok dönemi, karmaşık ve süslü müzik yapılarıyla karakterizedir. Tango'nun gelişimi: 1. Eski dönem (1880-1917): İlk orkestralar kurulmuş, tango sözsüz olarak icra edilmiştir. 2. Geçiş dönemi (1917-1925): Sözlü tangolar yazılmış, tango salonlara taşınmaya başlamıştır. 3. Yeni dönem (1925-1948): Büyük orkestralar ve solistler ortaya çıkmış, tango müzik, dans ve şiirin üç boyutunu içeren bir sanat formu haline gelmiştir. Etkileyen unsurlar: - Bandoneon gibi yeni enstrümanlar tangonun melodik yapısını zenginleştirmiştir. - Denizciler, farklı kıtalardan taşıdıkları müzik ritimleriyle tangonun gelişimine katkıda bulunmuşlardır. Bu süreç, tangonun barok müziğin karmaşıklığından uzaklaşarak, daha basit ve duygusal bir yapıya evrilmesini simgeler.