Shakespeare'in 112. sonesi, konuşmacının ilham perisiyle olan ilişkisini ve bu ilişkinin onun için ne kadar önemli olduğunu anlatır. Sonenin bazı temaları: Toplumsal yargılar: Konuşmacı, başkalarının onun hakkında ne düşündüğünü umursamadığını, çünkü tek önem verdiği kişinin ilham perisi olduğunu belirtir. Yalnızlık ve mahremiyet: Konuşmacı, ilham perisiyle olan mahremiyetin, toplumla olan ilişkiden daha değerli olduğunu ifade eder. Gerçek ve manevi dünya: Konuşmacı, dış görünüşün ötesinde, gerçeğin, güzelliğin ve sevginin var olduğu manevi bir dünyaya ulaşma arzusunu dile getirir. Sonenin tam metnine ve analizine aşağıdaki kaynaklardan ulaşılabilir: cliffsnotes.com; tr.frwiki.wiki; tr.fusedlearning.com.