"Zihin kendine mahkum" ifadesi, insanın kendi düşünceleri ve duyguları tarafından hapsedilmiş hissetmesi anlamına gelebilir 1. Bu durum, kişinin geçmişiyle, korkularıyla ve pişmanlıklarıyla bir duvar örerek kendini çıkışı olmayan bir hapishaneye kapatması olarak tanımlanabilir 1. Bu hapishanede zaman durur, gerçek dünya uzaklaşır ve yalnızca yankılanan düşünceler kalır 1.

Ayrıca, "zihin dünyasının mahkumu olmak" ifadesi, kendi düşünce dünyasının dışına çıkma cesareti gösteremeyen, başka düşüncelere kapalı ve başkalarıyla kavgalı olan kişiler için de kullanılabilir 2.

Bunun yanı sıra, "insan kaderin değil kendi zihninin mahkumudur" sözü, insanın kendi düşünceleri ve şartlanmaları nedeniyle bir kalıba girdiğini ve bu durumdan kurtulması gerektiğini ifade edebilir 4.