"Yaban" kitabının en güzel cümlesi olarak değerlendirilebilecek bir alıntı bulunamadı. Ancak, kitaptan bazı özlü sözler şunlardır: "Lakin, bu köyde de hiç kimse kolsuz olduğumun farkında değil... Oysa, burada isterdim ki, farkında olsunlar. Zira, sağ kolumu, ben onlar için kaybettim". "İnsan Türk olur da, nasıl Kemal Paşa'dan yana olmaz?". "Eleme, kedere, hatta sevince bir sınır tayin etmek... Bunu, yalnız şehirlerde olur bilirdim. Meğer insan, köylerde, dağ başlarında ve mağara kovuklarında da samimi olmak, içinden geldiği gibi, içinden geldiği kadar gülüp ağlamak hürriyetine sahip değilmiş". Ayrıca, Ahmet Celal'in köylülerle yaşadığı çatışmayı anlatan şu sözler de dikkat çekicidir: "Ah ne ağır, ne sıkıntılı ve ne kadar kaba idi bu düğün! Mutlaka Avrupa’da bir cenaze bundan daha ferahtır". "Hayır, hayır artık bir harekette bulunmaya gücüm kalmadı. Burada kalıp öleceğim. Hatta onlar köye geleceği gün, askeri elbiselerimi giyeceğim. Önlerine kılıcımı sürüye sürüye çıkacağım. Ta ki ilk hamlede, süngüleri ile vücudumu delik deşik etsinler diye".