Ercüment Kuran'ın "Avrupa'da Osmanlı İkamet Elçiliklerinin Kuruluşu ve İlk Elçilerin Siyasi Faaliyetleri 1793-1821" adlı eseri, Osmanlı Devleti'nin 1793 yılında Sultan III. Selim'in kararıyla geçici elçilikleri daimî (ikâmet) elçiliklere dönüştürerek Batı ile diplomatik ilişkilerde sürekli bir anlayışa geçişini ele alır. Eserde ele alınan temel konular: Daimî elçiliklerin açılma nedenleri: Bu değişim, Osmanlı'nın Avrupa'daki politik, ekonomik ve kültürel ilişkilerini geliştirme, Batı'daki gelişmelere daha güvenilir erişim sağlama ve askerî-idari modernleşmeyi destekleme amacıyla gerçekleştirilmiştir. İlk elçilerin faaliyetleri: Elçiler, sadece diplomatik ve ticari çıkarları temsil etmekle kalmamış, aynı zamanda toplumlar arasında kültürel alışverişi teşvik etmiş ve Avrupalı uzmanlarla temas kurmuştur. Elçiliklerin yönetimi: Elçiliklerde sır kâtipleri, hazinedarlar, ataşeler, tercümanlar ve öğrenci niteliğindeki kişiler görev yapmıştır. Rum maslahatgüzarların atanması: 1800 yılından itibaren Müslüman elçilerin yerine Fenerli Rum tercümanların maslahatgüzar olarak atanması ve 1821 Rum İsyanı'na kadar bu uygulamanın devamı.