Attila İlhan'ın "Elde Var Hüzün" şiiri, eski güzel günlerin değerini ve zaman ilerledikçe artan yalnızlığı anlatır. Şiirde, şehrin sokaklarında ihanetin yürüdüğü, tanıdık insanların öldüğü, mahkûmların koğuşlarda sevda, özlem ve özgürlük ördükleri, genç ayrılıkların ve tutsak mutlulukların yaşandığı aykırı hayatların resmi geçidi anlatılır. Son dizede, anılardan geriye kalan hüznün artık kişinin tüm hayatına ev sahipliği yaptığı ifade edilir.