Dokuzuncu Hariciye Koğuşu romanının dil ve üslup özellikleri şunlardır: Biçim ve içerik uyumu: Romanda kullanılan tüm anlatım teknikleri, dil ve üslup mükemmeliyeti, eseri Türk romanı arasında farklı bir yere koyar. Anlatım tekniği: Roman, kahraman anlatıcı tekniğiyle yazılmıştır ve 1. tekil şahıs anlatım kullanılmıştır. Bilinç akışı tekniği: Kahramanın iç dünyasındaki çok yönlü akış, bu teknikle verilmiştir. Tıbbi terimler ve soyut kavramlar: Felsefeye, ruhbilimine ve sosyal konulara düşkünlüğü nedeniyle tıbbi tabirler ve soyut kavramlar sık kullanılmıştır. Metaforlar: Eserde "soğuk", "karanlık", "ağırlık", "sağırlık", "körlük", "boğulma" gibi sözcükler metaforik olarak kullanılmıştır. Uzun ve karmaşık cümleler: Cümleler genellikle uzun ve karmaşıktır, ancak yerine göre kesik, kısa veya devrik de olabilir. Konuşma üslubu: Kişiler kendi ağızlarıyla konuşturulmuş, her kahraman kültür seviyesine, ruh haline, mizacına ve zevkine göre söyletilmiştir.