"Dışarıdan baktım bir yeşil türbe, içine girdim estağfurullah tövbe" deyimi, görünüşlerin aldatıcılığını ve içsel gerçekliğin önemini anlatan bir hikayeye dayanır. Hikaye şu şekildedir: Bir derviş, soğuk bir kış akşamı kalacak yer ararken yemyeşil, çinilerle süslü bir türbeye rastlar. Türbenin içi, dervişin beklediğinden çok farklıdır; seccade ve kilimlerden yapılmış bir yatak ve azılı eşkıyaların barınağı olduğunu anlar. Birkaç gün sonra türbeyi ziyaret edenler, dervişin iniltisini duyup onu kurtarırlar. Bu deyim, insanlara dış görünüşe aldanmamaları gerektiğini, çünkü bir nesnenin veya durumun yüzeydeki halinin onun gerçek doğasını yansıtmayabileceğini anlatır.