Dilâver Paşa Nizamnamesi, 8 Mayıs 1867 tarihinde Dilâver Paşa tarafından hazırlanan ve Osmanlı İmparatorluğu'ndaki maden çalışanlarına yönelik düzenlemeler getiren bir maden yönetmeliğidir. Nizamname, Türk tarihinde maden ocaklarında çalışan işçilerin sağlığını koruma ve çalışma koşullarını düzenleme amacı taşıyan ilk hukuksal metin olarak değerlendirilmektedir. Toplamda yedi bölümden ve yüz maddeden oluşan nizamnamenin bazı önemli maddeleri şunlardır: - Ocakların yönetim biçimi belirlenmiş, işletme hakları yeniden ele alınmış ve çıkartılan kömürün alım-satımı belirli esaslara dayandırılmıştır. - Bölgedeki 14 köy topluluğundan yaşları 13 ile 50 arasındaki sağlıklı erkeklerin, her yıl 6 ay süreyle maden ocaklarında çalışması yükümlülüğü getirilmiştir. - Günlük çalışma süresi 10 saate indirilmiş, işçilerin sağlık sorunlarına ve çözümlerine değinilmiştir. - Müslüman maden işçilerine bayramlarda, Hristiyanlara ise Paskalya Günü'nde tatil yapma fırsatı verilmiştir. Nizamname, 10 Eylül 1921 tarihine kadar yürürlükte kalmış ve yerine Havza-ı Fahmiye Maden Amelesinin Hukukuna Mütealik Kanun gelmiştir.