Cumhuriyet döneminde en çok kullanılan şiir türü hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Ancak, dönemin öne çıkan şiir türleri ve akımları şunlardır: Serbest nazım: 1940'lı yıllardan sonra yaygınlaşmış, ölçü ve uyağa bağlı bulunmayan şiirlerdir. Toplumcu şiir: İşçi, köylü ve toplumsal sorunları ele alan, Marksist ideolojiyle şekillenen şiirlerdir. Garip akımı (Birinci Yeni): 1940-1954 yılları arasında etkili olmuş, ölçü ve uyağı reddeden, günlük dili kullanan şiirlerdir. İkinci Yeni: 1954-1960 yılları arasında ortaya çıkmış, imgeli ve kapalı bir dil kullanan şiirlerdir. Ayrıca, Millî Edebiyat zevk ve anlayışını sürdüren şiir, öz (saf) şiir anlayışı gibi farklı akımlar da Cumhuriyet döneminde etkili olmuştur.