Franz Kafka, eserlerinde çağdaş insanın korkularını, kararsızlıklarını, yalnızlığını, işyerinde değersiz hissetmesini, kendine yabancılaşmasını, aşırı itaatkârlığını ve çevresiyle iletişimsizliğini işlemiştir. Kafka'nın savunduğu bazı temel düşünceler şunlardır: İnsanların dünyasına kök salmak: Kafka, insanların dünyasına derinlemesine bağlanmak ister; bu istekle ilgili olmayan her şeyi önemsiz bulur. Normallik ve mutluluk: Normal, sağlıklı ve insanlar arasında mutlu bir kaynaşmayı arzular. Çalışma ve hukuk: "Dolu bir yaşamın, yaşama anlam kazandıran çalışmanın, hukuka uygun bireysel yaşamı da içeren halk ve toplum yasasının dini" olduğunu savunur. Kafka'nın politik bir yazar olup olmadığı tartışma konusudur.