Abdurrahim Karakoç, şiirlerinde çeşitli konuları işler ve belirli fikirleri savunur: Lirizm ve samimiyet: Şiirlerinde lirizm ön plandadır ve her şiiri doğaçlama söylenmiş gibidir. Toplumsal eleştiri: Toplumsal olayları, kültür ve kimlik erozyonuna uğramış çevreleri sivri bir dille eleştirir. Türk-İslâm ülküsü: Eserlerinde Türk-İslâm ülküsünü, toplumdaki bozuklukları ve siyasi istismarları ele alır. İnsan ve doğa ilişkisi: İnsanı, yaşadığı toplum, tarih ve tabiatla birlikte düşünür ve bu ilişkilerden doğan paradoksları işler. Millîlik ve evrensellik: Şiirin kendi kültürüne yönelmesi ve kendi kural ve ölçüleriyle yazılması gerektiğini savunur. Ahlaki ve dinî duyarlılık: Şahsi ve sosyal problemlerin temelinde insanların ahlaki ve dinî kıstasları görmezden gelmelerini eleştirir.