Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Otuz Beş Yaş" şiirinin hikayesi, şairin otuz beş yaşını yolun yarısı olarak kabul etmesi ve bu yaşta yaşadığı içsel dönüşümdür. Şiirde, gençlik yıllarındaki canlılık ve delidoluluğun kaybolduğu, hayata bakış açısının değiştiği, fiziksel ve ruhsal bir değişim yaşandığı anlatılır. Ayrıca, şiirde geçmişe özlem, kaybedilen arkadaşlıklar ve giderek yalnızlaşan ruh hali de dile getirilir. Şiir, ilk dizesi olan "Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder" cümlesiyle edebiyatımızda deyim haline gelmiştir.