Otuz Beş Yaş şiiri, insan yaşamının evrelerini, yaşlanmayı ve hayatın geçiciliğini derin bir şekilde sorgulaması nedeniyle en çok sevilen şiirlerden biri olarak kabul edilir. Şiirde, ölüm ve yalnızlığın yanı sıra nostaljik ve hüzünlü bir ton da işlenir, bu da okuyucunun duygusal bir bağ kurmasını sağlar. Cahit Sıtkı Tarancı'nın bu şiiri, 1946'da düzenlenen Şiir Yarışması'nda birincilik ödülü kazanmış ve varlık dergisinin düzenlediği bir soruşturmada yaşayan sanatçıların en beğenileni seçilmiştir.