Osmanlı'da kasaplık mesleği, belirli kurallar ve hiyerarşik bir yapı çerçevesinde yürütülürdü. Başlıca özellikler: - Et Temini: Et, Anadolu, Eflak, Boğdan, Trakya, Bulgaristan, Makedonya, Teselya ve Mora'dan sağlanırdı. - Esnaf Teşkilatı: Kasaplar, Ahilik ve Selçuklu esnaf teşkilatının devamı olan Osmanlı esnaf teşkilatına bağlıydı. - Salhaneler: İstanbul'da ilk salhane Yedikule'de kurulmuştu, ancak XVIII. yüzyılda şehrin çeşitli yerlerinde deniz kıyısında Eğrikapı, Eyüp, Balat, Eminönü ve Üsküdar'da kesim yerleri yapıldı. - Hayvan Kesimi: Salhaneler dışında hayvan kesimi sadece Atmeydanı'nda bulunan kasaplar tarafından açık havada gerçekleştirilirdi. - Dükkân ve Seyyar Kasaplar: Koyun ve sığır eti hem dükkânlarda hem de seyyar kasaplar tarafından sokaklarda satılırdı. - Mesleki Uygulamalar: Kasaplar, 6 ayda bir izin alarak bir süre bahçıvanlık işi ile meşgul olurlardı. Bu uygulama, kasapların merhamet gibi insani duygularını kaybetmelerini önlemek içindi.