İnanç sözleşmesine dayalı senet, inanç sözleşmesi kapsamında düzenlenen ve tarafların hak ile borçlarını, inançlı işlemin sona erme sebeplerini ve devredilen hakkın, inanılan tarafından inanana geri verme (iade) şartlarını içeren borçlandırıcı bir belgedir. İnanç sözleşmesi, Türk hukukunda doğrudan kanunlarla düzenlenmemiş olup, taraflar arasında bir mal veya hakkın belirli bir amaç doğrultusunda, güven ilişkisine dayanarak devredilmesini konu alan özel bir borç ilişkisidir. Bu tür sözleşmelerin geçerliliği için genel olarak yazılı şekil aranır. İnanç sözleşmesinin varlığı, 05.02.1947 tarihli ve 20/6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca ancak, tarafların getirecekleri ve onların imzalarını taşıyan yazılı bir delille kanıtlanabilir.