Kardinalist yaklaşım, faydayı ölçülebilir bir kavram olarak kabul eder ve çeşitli mal ve hizmetlerin faydalarının teorik bir birimle, örneğin "util" ile ölçülebileceğini savunur. Kardinalist yaklaşımın temel varsayımları: Tüketicinin rasyonelliği: Tüketici, mal ve hizmet tüketiminden elde ettiği faydayı maksimize etmeyi hedefler. Kardinal fayda: Tüketilen her mal ve hizmetin faydası ölçülebilir ve belirli bir sayıyla ifade edilebilir. Azalan marjinal fayda: Belirli bir malın veya hizmetin birçok birimi ardışık olarak tüketildikçe, ilk birimlere kıyasla daha sonra tüketilen birimlerin faydası azalır. Toplanabilir fayda: Bir mal veya hizmet bileşiminin tüketiminden elde edilecek fayda, onu oluşturan her bir mal veya hizmetin tüketim miktarına bağlıdır. Kardinalist yaklaşım, model kurmayı kolaylaştırdığı için tüketici dengesini açıklamakta sıkça kullanılan "eş marjinal fayda" ilkesinin temelini oluşturur.