Eleştiri, bir sanat, edebiyat veya düşünce eserini tanıtırken, zayıf ve güçlü yönlerini belirtme, bir yazarın gerçek değerini yansıtma amacıyla yazılan yazılardır. Eleştiri örnekleri: Tanzimat Dönemi: Namık Kemal’in 1866’da yazdığı “Lisan-ı Osmanînin Edebiyatı Hakkında Bazı Mülahazatı Şamildir” adlı yazısı ve yine ona ait olan “Tahrib-i Harabat” ve “Takip” adlı eserler. Cumhuriyet Dönemi: Orhan Şaik Gökyay’ın “Destursuz Bağa Girenler”, Mehmet Kaplan’ın “Şiir Tahlilleri”, Berna Moran’ın “Türk Romanına Eleştirel Bir Bakış”, Fethi Naci’nin “Yüz Yılın 100 Türk Romanı”, Gürsel Aytaç’ın “Çağdaş Türk Romanı Üzerine İncelemeler” adlı eserleri. Eleştiri türleri: Eleştirmenin tutumuna göre: Öznel (izlenimsel) eleştiri, sanatçıya dönük eleştiri, okura dönük eleştiri. Konularına göre: Esere dönük eleştiri, topluma dönük eleştiri.