Rubai, dört dizeden oluşan tek bentli bir nazım biçimidir ve Türk edebiyatına İran edebiyatından geçmiştir. Rubainin bazı özellikleri: Kafiye düzeni: Genellikle "aaxa" şeklindedir, ancak "aaaa" şeklinde kafiyelenmiş rubailer de vardır. Konu: Aşk, şarap, hayatın anlamı, tasavvuf ve ölüm gibi konular işlenir. Vezin: 24 farklı kalıpla yazılır; bunlar "ahreb" (mefûlü ile başlayan) ve "ahrem" (mefûlün ile başlayan) olarak ikiye ayrılır. Mahlas: Genellikle mahlassız şiirlerdir. Bazı rubai örnekleri: Ömer Hayyam: "Uğrunda dertlere düştüğüm sevgili / Bir başkasına tutulmuş, o da dertli; / Derdimin dermanı kendi derdinde: / Hekim hasta olunca kime gitmeli?". Yahya Kemal Beyatlı: "Yâ Rab dilimi sehv ü hatâdan sakla / Endîşemi tezvîr ü riyâdan sakla / Basdım reh-i vâdî-i rübâîye kadem / Ta'n-ı hâr-ı nâdân-ı dü-pâdan sakla". Fuzûlî: "Ey özünün sırlarına akıl ermeyen / Suçumuza, duamıza önem vermeyen / Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık / Umudumu rahmetine bağlamışım ben".