• Buradasın

    Osmanlı'da bağlaç yerine ne kullanılır?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Osmanlı Türkçesinde bağlaç yerine kullanılabilecek bazı unsurlar şunlardır:
    • Edatlar: "be", "der", "ez" gibi edatlar, bazı bağlaç işlevlerini üstlenebilir 2.
    • Zarflar: "hemān" (hemen) gibi zarflar, zaman ifadesi taşıyarak bağlaç görevi görebilir 1.
    • Farsça bağlaçlar: "çūn (ki)", "ḳaçan (ki)", "mādām (ki)" gibi Farsça kökenli bağlaçlar da kullanılmıştır 14.
    Ayrıca, "ve", "ammā", "daḫı" gibi bağlaçlar da cümlelerin birleştirilmesinde rol oynar 4.
    Türkçe değil, Farsça kökenli olan "ki" bağlacı, Osmanlı Türkçesinde de yaygın olarak kullanılmıştır 35.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. dilbilgisi.org
        1
      2. okulkaynak.com
        2
      3. dilbilgisi.net
        3
      4. tdk.gov.tr
        4
      5. turkdilbilgisi.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Osmanlıda dahi yerine ne kullanılır?

    Osmanlı Türkçesinde "dahi" yerine "daḫı" kullanılırdı. Ayrıca, "de" bağlacı da "dâhi" anlamında kullanılabilir ve ayrı yazılır.
    5 kaynak

    Osmanlı Türkçesinde bağlaç nasıl yazılır?

    Osmanlı Türkçesinde bağlaçların yazılışı, bağlacın türüne göre değişiklik gösterir. İşte bazı örnekler: Basit bağlaçlar: ve, ammā, daḫı, dA gibi bağlaçlar basit yapıdadır ve özel bir yazım şekli yoktur. Yabancı kökenli bağlaçlar: ve, lākin, zīrā ki, mādām ki, hemān ki, eger gibi bağlaçlar Farsça veya Arapça kökenlidir. Hem Türkçe hem de yabancı menşeli unsurlar barındıran bağlaçlar: çūn kim, hemān kim, anuŋiçün ki, nite ki, ne vaḳtın kim gibi bağlaçlar hem Türkçe hem de yabancı unsurlar içerir. Bağlaçların yazımıyla ilgili daha fazla bilgi için Ahmet Şenlik'in "Osmanlı Türkçesindeki Cümle Bağlaçlarının Tasnifine Dair Bazı Öneriler" başlıklı makalesine başvurulabilir.
    5 kaynak

    Osmanlıca bağlaçlar nelerdir?

    Osmanlı Türkçesinde kullanılan bazı bağlaçlar: Menşei Türkçe olan bağlaçlar: daḫı, bile, ise, ḳaçan. Menşei yabancı olan bağlaçlar: ve, lākin, zīrā ki, mādām ki, hemān ki, eger. Terkibinde hem Türkçe hem de yabancı menşeli unsurlar barındıran bağlaçlar: çūn kim, hemān kim, anuŋiçün ki, nite ki, ne vaḳtın kim. Bazı örnekler: çūnki (ki): "çūnki (tekür yėtişdi ‘osmān ġāzīyle bulışdı) ve (bu ‘avrat ṣūretine giren dilāverler daḫı ardın kesdiler)". mādām ki: "mādām ki (pīr aḥmed istiḳlāl buldı) (ḳuyruġın bulamaġa başladı)". eger: "eger: -(y)sA". ḳaçan: "ḳaçan: -(y)sA". Osmanlı Türkçesi bağlaçları hakkında daha fazla bilgi için şu kaynaklara başvurulabilir: "On Prepositive Conjunctions of Ottoman Turkish" makalesi. "Osmanlı Türkçesindeki Cümle Bağlaçlarının Tasnifine Dair Bazı Öneriler" makalesi. Vikisözlük'teki "Kategori:Osmanlı Türkçesi bağlaçlar" sayfası.
    5 kaynak

    Ve bağlacı yerine ne kullanılır?

    Ve bağlacı yerine kullanılabilecek bazı bağlaçlar şunlardır: ile (-le, -la). veya, ya da, yahut, veyahut. ama, fakat, lâkin, yalnız, ancak, oysa, oysaki, halbuki, ne var ki, ne yazık ki. ki. Ayrıca, "ve" bağlacı yerine virgül işareti veya "-ıp, -erek" gibi zarf-fiil ekleri de kullanılabilir.
    5 kaynak

    Osmanlı'da kullanılan terimler nelerdir?

    Osmanlı'da kullanılan bazı terimler şunlardır: Tımar: Osmanlı Devleti'nde belirli bir hizmet karşılığında şahıslara tahsis edilen toprak parçası. Bâb-ı Âli (Babıali): Osmanlı Devleti döneminde sadrazam sarayına verilen isim. Millet Sistemi: Irk ayrımı olmadan, sadece din ve mezhep farklılığına göre yönetim şekli. Devşirme Sistemi: Gayr-i Müslimlerin kimsesiz ve fakir çocuklarının küçük yaşta toplanarak devlet hizmetinde kullanılmak üzere yetiştirildiği sistem. Pençik Sistemi: I. Murat döneminde uygulanan, esirlerin asker yapıldığı sistem. Biat: Padişah ölünce tahta geçecek oğlunun devlet yönetimindeki etkili gruplarca kabul ve tasdik edilmesi. Cebeci: Ordunun zırhlı sınıfına mensup asker veya silahların bakım ve onarımını yapmakla görevli asker sınıfı. Cihadiye: II. Mahmut zamanında savaş masraflarını karşılamak üzere çıkarılan para. Ulufe: Kapıkullarına üç ayda bir ödenen aylık veya yeniçerilere verilen üç aylık ücret. Serasker: Kara ordusu komutanı.
    5 kaynak