Yazeka
Arama sonuçlarına göre oluşturuldu
Osmanlı Türkçesinde kullanılan bazı bağlaçlar:
- Menşei Türkçe olan bağlaçlar: daḫı, bile, ise, ḳaçan 2.
- Menşei yabancı olan bağlaçlar: ve, lākin, zīrā ki, mādām ki, hemān ki, eger 2.
- Terkibinde hem Türkçe hem de yabancı menşeli unsurlar barındıran bağlaçlar: çūn kim, hemān kim, anuŋiçün ki, nite ki, ne vaḳtın kim 2.
Bazı örnekler:
- çūnki (ki): "çūnki (tekür yėtişdi ‘osmān ġāzīyle bulışdı) ve (bu ‘avrat ṣūretine giren dilāverler daḫı ardın kesdiler)" 1.
- mādām ki: "mādām ki (pīr aḥmed istiḳlāl buldı) (ḳuyruġın bulamaġa başladı)" 1.
- eger: "eger: -(y)sA" 1.
- ḳaçan: "ḳaçan: -(y)sA" 1.
Osmanlı Türkçesi bağlaçları hakkında daha fazla bilgi için şu kaynaklara başvurulabilir:
5 kaynaktan alınan bilgiyle göre: