Eski Türklerde "ongun", içinde bir ruhu barındıran ve topluluğun atası olduğuna inanılan kutsal bir cisim veya hayvandır. Her Türk boyunun kendine özgü bir ongunu vardı ve bu, boylarını koruduğuna veya büyük bir atalarının ruhunu barındırdığına inanılan bir sembol olarak kabul edilirdi. Ayrıca, "ongun" kelimesi "çok verimli, bol, eksiksiz" ve "mutlu, kutlu, uğurlu" anlamlarında da kullanılırdı.