Nefsin tokluğu, tasavvufi bağlamda, açlık ve kanaat yoluyla nefsin terbiye edilmesi anlamına gelir 24. Bu, insanın maddi ve manevi ihtiyaçlarını meşru sınırlar içinde karşılaması ve nefsinin hırs ve iştihasını dizginlemesi demektir 4.

Ayrıca, gönül tokluğu olarak da ifade edilen bu kavram, kişinin sahip olduklarıyla yetinmesi, daha fazlasını talep etmemesi ve böylece Allah'a yakınlaşmasını sağlar 5.