Türkçede ek kalıplaşma, eklerin kendi asli görevleri dışında, eklendiği kelime ile beklenenden farklı bir anlam oluşturacak şekilde birleşip kaynaşması olayıdır. Ek kalıplaşması, dilin yapısında beliren ihtiyaçlardan, bazı eklerin kullanım özelliklerinden ve gramer şekillerinin yetersizliğinden kaynaklanır ve kendiliğinden oluşur. Ek kalıplaşmasına örnek olarak, -da (-de, -ta, -te) ekiyle yapılmış "yakında, sözde, zamanında" gibi kelimeler veya -a (-e) ekiyle yapılmış "dışa dönük, içe dönük" gibi terimler verilebilir. Ayrıca, bir ekin terk edilip yerini başka bir ek ile değiştirmesi sırasında, eski ekin düşmeyip o kelimede kalması ve aynı görevi gören yeni ekin de onun arkasına getirilmesi de ek yığılması olarak adlandırılır.