Osmanlı İmparatorluğu'nda muhtaç kelimesi, "bir şeye ihtiyaç duyan kimse", "fakir, yoksul kimse" ve "bakmaya mecbur olduğu aile efradını veya kendisini geçindirmeye muktedir olamayan kimse" anlamlarına gelir. Ayrıca, Osmanlıca "muhtacin" kelimesi ise "muhtaç kimseler", "ihtiyaç sahipleri", "fakirler, yoksullar" anlamlarına gelir. Tev’em maaşı ise, Osmanlı İmparatorluğu'nda ikiz ya da üçüz çocukları olan ve yardıma muhtaç ailelere yapılan aylık ödemeye verilen isimdir.