Güneş kelimesinin Türkçe'de "güneş" olarak adlandırılmasının nedeni, kelimenin kökeninin Eski Türkçe'de "kün" veya "künç" şeklinde olmasıdır. Güneş kelimesi, zamanla "gün" ve "ışık" anlamlarını kazanarak günümüze "güneş" olarak gelmiştir. Ayrıca, Osmanlıca döneminde "gün" kelimesi "şems" (güneş) ile birleşerek "güneş" şeklini almıştır. Güneş kelimesi, birçok dilde benzer şekillerde kullanılır ve genellikle pozitif anlamlar taşır.