Bazı durumlarda gıybet (dedikodu) caiz kabul edilir: 1. Zalimin zulmü: İnsanlara zulmeden bir zalimin zulmünü anlatmak gıybet sayılmaz. 2. Dini koruma: Dini anlatan insanların aleni yanlışlarını doğru olarak anlatmak dini koruma eylemi olur. 3. Fasık durumu: Büyük günahlardan birini alenileştirerek işleyen ve fasık durumuna düşenin hâlini konuşmak gıybet olmaz. 4. Meçhul kişi: Konuşulan şeyden kimin etkilendiği anlaşılmıyorsa o gıybet değildir. 5. Aldatma: Ticari ilişkide aldatma üzerine kurulu bir alışverişin gerçeğini bilen biri, kardeşini uyarırsa bu gıybet olmaz. 6. Tanıtım: Herkesin bildiği ve başka türlü de tanıtılamayacağı bir ortamda söz gıybet oluşturmaz (örneğin, "Topal İdris"). 7. Fetva sorma: Müftüye fetva sorarken konuşulmak zorunda kalınması gıybet değildir. 8. Yardıma muhtaç kişi: Yardıma muhtaç birinin yardım gerekçesini başka türlü izah edemeyecekse konuştuğu gıybet olmaz. 9. Bidatçi: Dine ilaveler sokan bid’atçi birinin yaptığı işin konuşulması gıybet olmaz.