Ev kelimesi, Eski Türkçe "eb" sözcüğünden türemiştir. Değişik Türk lehçelerinde "ev" kelimesi "iv", "üw", "öy", "üy", "eb", "ep" ve "öm" gibi şekillerde görülür ve bazı lehçelerde "kadın" ve "aile" anlamlarına da gelir. Kelimenin "barınak, çadır" anlamı ise daha sonraki dönemlerde ortaya çıkmıştır.