Eski Türk dili grameri, ses bilgisi (phonétique), yapı bilgisi (morphologie) ve sözdizimi (syntaxe) olmak üzere üç ana bölüme ayrılır. Ses bilgisi, dilin seslerini, bunların değişme ve birleşmelerini inceler. Yapı bilgisi, kelimelerin yapısını ve bunların uğradıkları anlam ve ilişki değişikliklerini gösterir. Sözdizimi, konuşmada kelimelerin sıralanma ve bağlanmalarını anlatır. Ayrıca, modern gramerde anlam bilgisi (sémantique) de bu alanlara eklenmiştir.