• Buradasın

    Eski dilde komutan ne denir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Eski Türkçe'de komutan için "beg" veya "han" unvanları kullanılırdı 5.
    • Beg, Türk boylarının liderlerine verilen bir unvan olup "başkan" veya "lider" anlamına gelir 5.
    • Han, daha geniş bir anlam taşır ve Türk boylarının hükümdarları veya büyük komutanları için kullanılan bir terimdir 5.
    Ayrıca, "komıt-" fiilinden türetilmiş olabilecek "komutan" kelimesi de kullanılabilir 24. "Komıt-" fiili, "heyecan ve şevk vermek" anlamına gelir 24.
    İslamiyet öncesi Türk devletlerinde devlet yöneticilerine veya imparatorlara ise "kağan", "yabgu" veya "tanhu" denirdi 34.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. codycross.info
        1
      2. kelimedehasi.com
        2
      3. nedir.org
        3
      4. codycrossword.com
        4
      5. seslisozluk.net
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Askerler eski dilde ne demek?

    Eski Türkçede "asker" kelimesi, köken olarak "asker" veya "askeri" şeklinde farklı biçimlerde karşımıza çıkmaktadır. Savaşçı. Devlete bağlı memur. Seferlere katılmaya ve gerektiğinde savaşa girmeye hazır olan kişi. Ayrıca, eski dilde "asker" anlamına gelen "sü" ve "subaşı" gibi kelimeler de bulunmaktadır.
    5 kaynak

    Eski Türklerde dil nasıldı?

    Eski Türklerde dil, "Eski Türkçe" olarak adlandırılan dönemde (7-12. yüzyıllar) yazı dili olarak kullanılmaya başlanmıştır. Köktürkçe, "Türk" adının tarihî kaynaklarda ilk geçtiği dönemdir. Uygurca, Maniheizm ve Budizm'in etkisiyle farklı alfabelerin (Uygur, Mani, Brahmi, Estrangelo, Tibet) kullanıldığı bir yazı dili olmuştur. Eski Türkçe, ilk dönemlerinde yabancı etkilerden uzak ve yalın bir dil iken, Uygur döneminde yabancı dillerden etkilenerek zenginleşmiştir.
    5 kaynak

    Eski dilde kara ordusu ne demek?

    Eski dilde "kara ordusu" anlamına gelen kelime "nizamiye"dir.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak