Şinasi, noktalama işaretlerini ilk kez 1860 yılında yazdığı Şair Evlenmesi adlı tiyatro oyununda kullanmıştır. Şinasi, bu noktalama işaretlerinin işlevlerini eserinin başında okurlara şu şekilde öğretmiştir: “Mu’terize ( ) içinde bulunan kelâm hâli tarif eder.” “Şöyle bir hatt-ı ufki — söz başına delalet eder.” “Nokta, sözün nihâyetine alâmet olur.” Şinasi, Osmanlı Devleti’nde bir Türk vatandaşının çıkardığı ilk özel Türkçe gazete olan Tercüman-ı Ahvâl’ı da 1860’da Agâh Efendi ile birlikte yayımlamaya başlamış ve Şair Evlenmesi piyesini bu gazetede tefrika ederken noktalama işaretlerini halka gazete vasıtasıyla da öğretmiştir. Ayrıca, Şinasi, Tercüman-ı Ahvâl’deki yazılarıyla paragrafı da Türkiye’ye ilk kez tanıtmıştır. Şemsettin Sami de, Kamus-ı Türkî adlı sözlüğünde iki noktaya (:), “nokta-teyn”; virgüle (,), “fasıla” demektedir. Başlangıçta, hem şiir hem düzyazı yazan edebiyatçılar, noktalama işaretlerini düzyazı metinlerinde kullanmış, şiir halinde yazdıkları metinlerde ise noktalama işaretlerini kullanmamışlardır.