Bükün kelimesi, Eski Türkçe kökenlidir. Ayrıca, "bük-" kelimesinden türetilmiş olup, "bükmek" veya "bükülmek" anlamına gelir. Bunun yanı sıra, dil bilgisi terimi olarak "dil bilgisi görevleri ve yapı bakımından, kelime köklerinin başında, içinde veya sonunda türlü değişikliklerin olması" anlamında kullanılır.