Jean-Paul Sartre'ın "Varlık ve Hiçlik" adlı eseri, varoluşçuluk ve fenomenoloji çerçevesinde "olmak" kavramını fenomenolojik açıdan açıklayan bir ontoloji denemesidir. Eserde ele alınan bazı temalar: Özgürlük: İnsan, bu yapıtta ilk defa mutlak bir biçimde özgür olarak tanımlanır ve bu özgürlüğün beraberinde getirdiği sorumluluk işlenir. Öznelerarası ilişkiler: Özellikle aşk ilişkilerinde bile çatışmanın kaçınılmaz olduğu ve bu ilişkilerin genellikle sadizm, mazoşizm veya kayıtsızlık şeklinde yaşanabileceği analiz edilir. Başkasının varlığı: Başkasının, kişinin varlığına etkisi ve bu ilişkinin nesneleştirme yoluyla özgürlükten mahrumiyete yol açabileceği incelenir. Sartre, insanın gerçekliğinin varlık ve hiçliğin bir sentezi olduğunu, hiçliğin varlığı kuşattığını ve dünyaya taslak ve konturlarını kazandırdığını savunur.