Cumhuriyet'in ilk yıllarında şehirleşme, 1923'ten 1950'lere kadar olan dönemde, şehirlerin büyük çoğunluğunun yerel merkezler olmasıyla karakterize edilir. Öne çıkan özellikler: Devletçi ekonomi etkisi: Şehirleşme, devletçi ekonominin belirleyiciliği altında şekillenmiş ve iç göç sonraki dönemlere nazaran daha az olmuştur. Ankara'nın başkent olması: Siyasi seçkinler, sosyal değişim hedeflerini gerçekleştirmek için Ankara'yı seçmiştir. Modernleşme çabaları: Şehirlere modern bir yapı ve karakter kazandırma isteği, dönemin modernist ve milliyetçi yaklaşımlarının etkisi altında şekillenmiştir. Bu dönemde, vatandaşları köylülükten şehirliliğe terfi ettirecek bir gelişme hedefi vardı.