Kanner Otizmi, Kanner Sendromu olarak da bilinir, çocukluk döneminde başlayan ve sosyal etkileşim, iletişim ve davranışlarda belirgin zorluklarla karakterize edilen bir nöro-gelişimsel bozukluktur. Bu sendrom, ilk kez 1943 yılında psikiyatrist Leo Kanner tarafından tanımlanmış ve "otistik çocukluk şizofrenisi" olarak adlandırılmıştır. Temel özellikleri: - Sosyal etkileşim zorlukları: Diğer çocuklarla oyun oynama, duygusal bağ kurma ve empati gösterme konusunda sıkıntı yaşarlar. - İletişim bozuklukları: Konuşma ve dil gelişimi genellikle gecikir, bazı çocuklar hiç konuşmayabilir veya tekrarlayıcı konuşma kalıpları kullanabilirler. - Yinelenen davranışlar: Tekrar eden hareketler, rutinlere sıkı bağlılık ve dar ilgi alanlarına odaklanma gibi davranışlar sergilerler. - Duyusal hassasiyetler: Sesler, ışıklar, dokular ve diğer duyusal deneyimler aşırı derecede rahatsız edici olabilir. Nedenleri kesin olarak bilinmemekle birlikte, genetik ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonunun rol oynadığı düşünülmektedir. Tedavi için erken müdahale, davranışsal terapiler, dil ve konuşma terapisi, duyusal entegrasyon terapisi ve psikiyatrik destek gibi çeşitli yöntemler uygulanabilir.