Osmanlı İmparatorluğu'nda iki ana ferman çeşidi bulunmaktadır: 1. Emr-i Şerif: Doğrudan doğruya divandan veya maliyeden yazılarak üzerine hükümdarın tuğrası çekilen fermanlar. 2. Hatt-ı Hümayunla Muvaşşah: Padişahın kendi el yazısıyla yazılmış ve fermanı teyid eden iradeler. Ayrıca, fermanlar içeriklerine göre de sınıflandırılabilir: Tanzimat Fermanı (1839): Toplumsal düzeni yeniden yapılandırma ve devleti modern bir yapıya kavuşturma amacını taşır. Islahat Fermanı (1856): Gayrimüslim vatandaşların haklarını genişletmeye yöneliktir. Osmanlı belgelerinde fermanlar, "âlî-şân, hümâyun, pâdişâhî, şerif" gibi sıfatlarla da anılabilir.