Hikem-i Atâiyye, İbn Atâullah el-İskenderî'nin tasavvufî düşüncelerini içeren eseridir ve aşağıdaki konuları ele alır: Tasavvufî hayat ve düşüncenin en tartışmalı konuları; Kulluk ve dervişlik psikolojisi; Namaz, zühd, vahdet-i vücûd gibi kavramların anlamları ve ilişkileri; Havf-recâ, kabz-bast, heybet-üns gibi tasavvufî haller; Tedbirin terki teması. Eser, özlü ve etkili bir üslupla yazılmış olup, daha sonraki yüzyıllarda sûfîler arasında "Namazda Kur'ân'dan başka bir kitap okumak câiz olsaydı Hikem okunurdu" sözünün yaygınlaşmasına neden olmuştur.