Düvel-i Muazzama politikası, Osmanlı Devleti'nin 19. yüzyılda Avrupa'nın önde gelen devletleriyle (İngiltere, Rusya, Prusya, Avusturya ve Fransa) olan ilişkilerini ifade eder. Bu politika kapsamında Osmanlı, denge politikası izleyerek, büyük devletler arasındaki çıkar çatışmalarını kendi lehine kullanmaya çalışmıştır.