Daniel Kahneman, insanların karar verirken zihinsel kestirme yollar kullandığını ve bu nedenle her zaman rasyonel ve mantıklı davranmadıklarını savunur. Başlıca görüşleri: Beklenti Teorisi: Kayıplar, kazançlarla aynı miktar olsa bile daha ağır gelir. Sistem 1 ve Sistem 2 Modeli: Kararların büyük bir kısmı hızlı, sezgisel ve önyargılı olan Sistem 1 tarafından verilir. Mutluluk ve Tatmin: Mutluluk, kendiliğinden ortaya çıkan ve geçici olan anlık bir deneyimdir; tatmin ise uzun vadeli bir duygudur ve hedeflere ulaşmaya dayanır. Kahneman, bu çalışmalarıyla 2002 yılında Nobel Ekonomi Ödülü'ne layık görülmüştür.