UzayAraçları

Manyetoplasmadinamik (MPD) iticiler, itki oluşturmak için Lorentz kuvvetini (elektromanyetik alan tarafından yüklü bir parçacık üzerindeki kuvvet) kullanan elektrikle çalışan uzay aracı itki sistemleridir. Çalışma prensibi: 1. Gaz halindeki bir malzeme iyonize edilir ve manyetik ve elektrik alanlarının oluşturulduğu bir hızlandırma odasına beslenir. 2. Parçacıklar, manyetik alan (dışarıdan uygulanan veya akım tarafından indüklenen) ile plazma içinden akan akım arasındaki etkileşimden kaynaklanan Lorentz kuvveti tarafından egzoz odasından dışarı itilir. Özellikleri: - Yakıtın yanması söz konusu değildir. - Yüksek yakıt verimliliği ve düşük itki prensibi kullanır. - Çeşitli itici gazlar kullanılabilir, bunlar arasında lityum, ksenon, neon, argon, hidrojen ve hidrazin bulunur. Kullanım alanları: - Ağır yük ve pilotlu uzay araçlarının itki sistemleri. - Mars'a insanlı görevler gibi yüksek performans gerektiren gezegenler arası görevler.

Parker Solar Probe uzay aracı, Güneş'i daha yakından incelemek için gerçekleştirdiği görevlerde şu başarıları elde etmiştir: 1. Güneş'e En Yakın Uçuş: 24 Aralık 2024'te Güneş'in yüzeyine 6,1 milyon kilometre yaklaşarak Güneş'e en yakın uçuşu başarıyla tamamlamıştır. 2. Hız Rekoru: Bu yakın geçiş sırasında araç, yaklaşık 692.000 km/s hıza ulaşarak kendi hız rekorunu kırmıştır. 3. Güneş Atmosferine Giriş: Daha önce hiçbir uzay aracının ulaşmadığı kadar Güneş'in atmosferine (korona) girerek Güneş'e "dokunan" ilk uzay aracı olmuştur. 4. Veri Toplama: Güneş rüzgarlarının ve enerjik parçacıkların dinamiklerini daha iyi anlamak için önemli veriler toplamıştır.

Soyuz uzay aracı, 1967 yılından günümüze kadar görev yapmaktadır.

Evren resimleri, farklı teleskoplar ve uzay araçları kullanılarak çeşitli şekillerde çekilmiştir. 1. James Webb ve Hubble Uzay Teleskopları: NASA, James Webb ve Hubble uzay teleskoplarından gelen verileri birleştirerek evrenin en renkli resmini oluşturdu. 2. Plank Uydusu: Avrupa Uzay Ajansı'nın Planck uydusu, elektromanyetik spektrumun mikrodalga bölgesinde veriler toplayarak evrenin bir fotoğrafını hazırladı. 3. Diğer Teleskoplar: Hubble Uzay Teleskobu, 2014 yılında "Hubble Aşırı Derin Uzay" resmini oluşturmak için 10.000 kadar gökadayı birleştirerek evrenin geniş bir görüntüsünü elde etti.

Ay'ın etrafında çöp bulunmasının başlıca nedenleri şunlardır: Apollo Programı: 1969 ve 1972 yılları arasında Apollo programı kapsamında Ay yüzeyine gereksiz malzemeler bırakıldı. Uzay Araştırmaları: ABD, Rusya, Japonya, Hindistan ve Avrupa'dan gönderilen uzay araçları da çöp oluşumuna katkıda bulundu. Uzay Enkazı: Dünya ile Ay arasında ve Ay'ın yörüngesinde, roket gövdeleri, görev süresi bitmiş uydular ve çeşitli görevlerden kalan enkazlardan oluşan insan yapımı uzay çöpleri bulunmaktadır. Bu çöpler, gelecekte astronotlar ve uzay araçları için tehlike oluşturabilir.

Cassini uzay aracı, Satürn'e düştü çünkü yakıtının bitmesi nedeniyle misyonunu sonlandırmak zorunda kaldı. Bilim insanları, Cassini'nin Dünya'dan fırlatılmadan önce yeterince iyi temizlenmediği için üzerinde mikroorganizmalar bulunabileceğini düşünerek, bu mikroorganizmaların Satürn'ün uydularına zarar vermesini önlemek istediler.

Ay'a giden uzay araçları genellikle 3.000 ile 4.000 km/saat hız yapabilir. Apollo 10 uzay aracı, Dünya'ya dönüşü sırasında atmosfere girerken saatte 39.897 km hıza ulaşmıştır. Bu hızlar, uzay aracının motor gücü, ağırlık, çevresel koşullar ve rota gibi birçok faktöre bağlı olarak değişebilir.

Uzay araçlarının uzayda saatte gidebileceği hız, görevine ve tasarımına bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Bazı örnekler: - Uluslararası Uzay İstasyonu: Dünya çevresinde saatte yaklaşık 28.000 km hızla döner. - Voyager 1 ve Voyager 2: Güneş Sistemi'ni terk ederken saatte yaklaşık 61.000 km hızla hareket eder. - Apollo 10: Dünya'ya dönüşünde saatte 39.937 km hıza ulaşmıştır.

Cassini uzay aracı, yakıtının tükenmesi ve Satürn'ün uydularına zarar verme riski nedeniyle yok edildi. Bilim insanları, Satürn'ün okyanuslara sahip uyduları Titan ve Enceladus'ta yaşam formlarının olabileceğini düşünüyordu.

NASA'nın okyanuslara gönderdiği araçlar arasında Orion ve Europa Clipper uzay araçları bulunmaktadır. 1. Orion: NASA'nın Ay'a dönüş programının test aracı olan Orion, Ay'ın yörüngesinden Dünya'ya döndü ve Meksika açıklarında okyanusa iniş yaptı. 2. Europa Clipper: Jüpiter'in uydusu Europa'yı keşfetmek için gönderilen Europa Clipper uzay aracının, 2030 yılında Jüpiter'in yörüngesine girmesi ve yeraltı okyanusunda yaşam belirtilerini araştırması planlanmaktadır.

Pioneer uzay araçları, uzay araştırmalarında önemli bir yere sahiptir çünkü: 1. Ay ve gezegenler arası keşifler: Pioneer programları, Ay'ı ve gezegenleri inceleyen ilk uzay araçlarını içeriyordu. 2. Güneş sistemi dışı misyonlar: Pioneer 10 ve Pioneer 11, Jüpiter ve Satürn'ü ziyaret eden ilk uzay araçlarıdır. 3. Teknolojik gelişmeler: Pioneer araçları, uzay araçlarının yön kontrolünü sağlamak için stabilize edilmesi ve döndürülmesi gibi pratiklerin yapılmasını mümkün kıldı. 4. Altın plakalar: Pioneer 10 ve 11'in üzerinde, bir gün uzaylılar tarafından bulunması umuduyla, insanlık ve Dünya hakkında bilgi veren altın plakalar bulunmaktadır.

Mariner 4, Mars'ta ilk gözlem yapan araç olarak kabul edilir.

Uzay araçları, uzaya gitmek ve orada araştırmalar yapmak için kullanılan özel araçlardır. İşte bazı temel uzay araçları: 1. Roketler: Uzay araçlarını Dünya'dan uzaya taşımak için kullanılır. 2. Uzay Mekiği: Astronotları uzaya götürüp getiren ve birçok kez kullanılabilen bir uzay aracıdır. 3. Uzay İstasyonları: Astronotların uzun süreli araştırmalar yapabileceği yüzen laboratuvarlar. 4. Uydular: Dünya'nın etrafında dönen ve çeşitli görevler için kullanılan araçlar. 5. Uzay Sondaları: Gök cisimlerine inmek veya yörüngelerine yerleşmek için tasarlanan araçlar. 6. Uzay Teleskopları: Evrenin sırlarını çözmek için uzayda kullanılan teleskoplar.

Uzay egzoz sistemleri, uzay araçlarının itki ve yönelim denetiminde çeşitli işlevler üstlenir: 1. İtki (sevk) sağlama: Roket motorları aracılığıyla gazı yüksek hızda geri püskürterek aracın hareketini sağlar. 2. Yörünge sabitleme: Uyduların ince atmosferden dolayı sürüklemeye maruz kalmalarını telafi etmek için küçük düzeltmeler yapar. 3. Yörünge değişikliği: Uyduların zaman zaman yapmaları gereken yörünge değişikliklerini mümkün kılar. 4. Yıldızlararası yolculuk: Gelecekteki yıldızlararası uzayaraçlarının, yüksek hızlara ulaşarak hedeflerine varmalarını sağlar.

Outgassing, uzay bağlamında, malzemelerin vakum ortamında gazları serbest bırakması sürecidir. Bu süreç, uzay araçlarında ve uydularda, özellikle hassas elektronik ve optik bileşenlerde ciddi sorunlara yol açabilir. Uzay uygulamalarında outgassing'i minimize etmek için, düşük gaz salan malzemelerin kullanılması, termal-vakum bakeout işlemi uygulanması ve bileşenlerin ayrı ayrı pişirilmesi gibi yöntemler kullanılır.

1999 yılında Mars'a gönderilen uzay aracı Mars Polar Lander (Mars Surveyor '98 Lander) idi. Mars Polar Lander'ın bazı özellikleri: Fırlatma tarihi: 3 Ocak 1999. Başlatıcı: Delta II 7425 roketi. İniş tarihi: Planlanan iniş, 3 Aralık 1999'da gerçekleşti. Görevin amacı: Toprağın yapısını belirlemek, toprak örneklerini analiz etmek, geçmiş iklimi yansıtan su veya diğer hidratlanmış minerallerin varlığını araştırmak, rüzgar, sıcaklık, nem ve basınç ölçümleri yapmak. Ancak, Mars Polar Lander'dan alınan son sinyal, araç gezegene ulaşmadan hemen önce geldi ve bir daha sinyal alınamadı.

NASA'nın en büyük uzay aracı Europa Clipper olarak bilinmektedir. En küçük gezegen ise TESS uydusu tarafından keşfedilen L 98-59B adlı gezegendir.

Lander uzay araçları, başka bir gök cisminin yüzeyine inip orada çeşitli bilimsel araştırmalar yapmak için kullanılır. Başlıca görevleri şunlardır: - Çevreyi incelemek: Jeolojik ve meteorolojik okumalar yapmak, temel deneyler gerçekleştirmek. - Örnek toplamak: Yüzeyden toprak ve kaya örnekleri almak. - Yüzey kompozisyonunu analiz etmek: Kompozisyonu belirlemek için sondaj yapmak ve kimyasal analizler gerçekleştirmek. Ayrıca, lander'lar, hareketli olup yüzeyde dolaşabilen rover'lar için bir temel oluşturabilir.