René Magritte'in "İnsanın Oğlu" tablosu, genellikle bir otoportre olarak değerlendirilir ve çeşitli yorumlara açıktır. Bazı yorumlar: - Kişisel kimlik teması: Tablodaki adamın gizlenmiş yüzü, bireyin kimliğini ve dünyaya sunduğu imajı sembolize eder. - Günah ve masumiyet kaybı: Yüzdeki elma, Adem ve Havva'nın hikayesi ve İncil'deki ilk günah kavramıyla ilişkilendirilmiş, günahı ve masumiyet kaybını temsil ettiği söylenmiştir. - Toplumsal beklentiler: Magritte'in birçok eserinde olduğu gibi, melon şapka da uygunluk sembolü veya modern toplumun anonim doğasını temsil eder. Sonuç olarak, tablo, izleyiciyi gerçekliğin doğasını ve insan varlığının karmaşıklığını sorgulamaya davet eder.