Sonnet 115, William Shakespeare tarafından yazılmış, konuşmacının Fair Youth'a olan sevgisinin zamanla nasıl geliştiğini anlatan bir şiirdir. Şiirde anlatılanlar özetle şu şekildedir: Konuşmacı, geçmişte yazdığı bazı dizelerin yalan olduğunu kabul eder; o zaman, Fair Youth'u daha fazla sevemeyeceğini düşünmüştür. Ayrıca, şiirde zamanın etkileri de ele alınır; zaman, yeminleri değiştirir, kutsal güzellikleri karartır ve güçlü zihinleri bile değiştirir. Son olarak, şiir bir metaforla biter; konuşmacı, sevgisini Cupid, aşk tanrısı ile karşılaştırır ve onun hala bir bebek olduğunu, yani hala büyüdüğünü ve geliştiğini belirtir.