Epik tiyatro, 20. yüzyılın başlarında Bertolt Brecht tarafından geliştirilen bir tiyatro biçimidir. Temel özellikleri: - Yabancılaştırma efekti: İzleyiciyle sahne arasına mesafe koyar, eleştirel düşünmeyi sağlar. - Kırık dördüncü duvar: Oyuncular doğrudan izleyiciyle konuşur. - Kesintili zaman: Olaylar kronolojik sıraya göre ilerlemez, zaman sıçramaları ve flashbackler kullanılır. - Müzikal araçlar: Şarkılar ve müzik, dramatik akışı kesintiye uğratarak olayları değerlendirir. - Toplumsal eleştiri: Sosyal adalet, sınıf mücadelesi, savaş karşıtlığı ve kapitalizm eleştirisi gibi temalar işlenir. Önemli temsilcileri: Brecht'in yanı sıra Erwin Piscator, Heiner Müller ve Peter Weiss'tir.