İstiva kelimesi Arapça kökenli olup, "düzgün olmak", "yönelmek", "doğru ve düzgün olmak", "yukarı çıkmak", "tahta oturmak", "hâkim olmak" gibi anlamlara gelir. Tasavvufta ise istiva, Allah'ın zati bir sıfatı olarak kullanılır ve Allah'ın bir yönde ve bir mekânda bulunduğunu, dilediği zaman bu yeri terk edip başka bir yere intikal edebileceğini ifade eder. Kur'an'da istiva sözcüğü, dokuz yerde fiil olarak "istevâ: istivâ etti" şeklinde kullanılır. İstivânın mahiyeti ve Allah'a nisbeti konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bu görüşlerden bazıları şunlardır: İstivâ, Allah'ın göklerin üstünde bulunan ve melekler tarafından taşınan arşa oturması anlamına gelir. İstivâ, Allah'ın zâtıyla yaratıkları arasında mevcut olmayıp mahiyeti insanlarca bilinmeyen bir şekilde göklerin ötesinde ve arşın üzerinde bulunduğunu anlatan bir sıfattır. İstivâ, ilâhî kudret ve iradenin bütün kâinat üzerinde sürekli olarak geçerli olduğunu ve bütün varlıkları hâkimiyeti altına alıp yönettiğini anlatan bir sıfattır.