Keçi

Keçilerin doğumu, gebeliğin ortalama 145-155 gün sürmesi nedeniyle en geç 5. ayın sonunda gerçekleşir.

Dut yaprağı, sığır ve keçi gibi hayvanlar için önemli bir yem kaynağıdır.

Keçilerin kızgınlık süresi ortalama 21 gündür.

Keçiler, işkembenin aşırı doluluğu, işkembe asidozu ve küflü silaj gibi nedenlerle kusabilirler. Diğer kusma sebepleri arasında şunlar da yer alır: Zehirli otlar ve bazı ilaçların doz aşımları; Kana üre karışması (üremi) ve karaciğer yangısı; Mavi Dil ve Rift Vadisi Humması gibi ihbarı zorunlu hastalıkların belirtileri. Eğer keçinin kusması gözlemlenirse, vakit kaybetmeden bir veteriner hekime başvurulması önerilir.

Keçinin doğumunu kolaylaştırmak için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: 1. Temiz ve sakin bir ortam sağlamak: Doğum için temiz, kuru ve sessiz bir alan hazırlanmalıdır. 2. Veteriner kontrolü: Gebeliğin son döneminde düzenli veteriner kontrolleri yapılmalı, rahim ve yavru kontrolleri gerçekleştirilmelidir. 3. Beslenme düzenlemesi: Doğum öncesi dönemde aşırı kilo alımını önlemek için dengeli bir beslenme programı uygulanmalıdır. 4. Kolostrum alımı: Yavru, doğumdan sonra ilk 1-2 saat içinde kolostrum almalıdır, bu bağışıklık için önemlidir. 5. Doğum sonrası bakım: Doğum sonrası vajina ve kuyruk çevresi temizlenmeli, göbek bağı iyotla dezenfekte edilmelidir. Eğer doğum üç saatten uzun sürerse veya anne güçlük çekiyorsa, mutlaka veteriner müdahalesi gereklidir.

Koyun ve keçi için hem kauçuk hem de silikon memelikler kullanılabilir. Bu memelikler, sağım makinesinin sağımı yapılacak hayvanla temas eden tek parçasıdır ve süt kalitesinin korunmasında kritik rol oynar.

Kıl keçileri, erişkin erkeklerde ortalama 65-90 kg, dişilerde ise ortalama 45-65 kg canlı ağırlığa sahiptirler. Dolayısıyla, bir kıl keçisinin vereceği et miktarı bu ağırlıklara göre değişecektir.

Rusya'da çok sayıda keçinin bulunmasının birkaç nedeni vardır: 1. İklim Koşulları: Keçiler, sert Rus iklimlerine dayanıklı olacak şekilde özel olarak yetiştirilmiştir. 2. Adaptasyon Yeteneği: Keçiler, kötü çevre şartlarında kolaylıkla yetiştirilebilen ve adaptasyon yeteneği yüksek hayvanlardır. 3. Ekonomik Faktörler: Keçi yetiştiriciliği, düşük maliyetli bir iş kolu olup, yem ve barınak gereksinimleri ineğe göre daha azdır.

Keçi embriyo transferi, döllenmeyi takip eden 6-7. günde yapılır.

Keçinin dişisine "keçi" adı verilir.

Urum keçisi olarak belirtilen bir keçi ırkı bulunmamaktadır. Ancak, Türkiye'de genel olarak keçi yetiştiriciliği şu bölgelerde yoğunlaşmıştır: Akdeniz Bölgesi: Mersin ve Antalya gibi iller, keçi yetiştiriciliğinin önemli merkezlerindendir. Ege Bölgesi: İzmir, Aydın ve Manisa illerinde Kıl keçisi ve Saanen keçisi gibi ırklar yetiştirilmektedir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi: Şanlıurfa, Mardin ve Gaziantep gibi illerde Kıl keçisi yetiştiriciliği yaygındır. İç Anadolu Bölgesi: Konya ve Nevşehir gibi illerde keçi sütü ve peynir üretimi için çeşitli ırklar yetiştirilmektedir. Karadeniz Bölgesi: Dağlık yapısı nedeniyle bu bölge de keçi yetiştiriciliği için uygundur.

Urum keçisi olarak belirtilen bir keçi ırkı bulunmamaktadır. Ancak, Türkiye'de genel olarak keçi yetiştiriciliği şu bölgelerde yoğunlaşmıştır: Akdeniz Bölgesi: Mersin ve Antalya gibi iller, keçi yetiştiriciliğinin önemli merkezlerindendir. Ege Bölgesi: İzmir, Aydın ve Manisa illerinde Kıl keçisi ve Saanen keçisi gibi ırklar yetiştirilmektedir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi: Şanlıurfa, Mardin ve Gaziantep gibi illerde Kıl keçisi yetiştiriciliği yaygındır. İç Anadolu Bölgesi: Konya ve Nevşehir gibi illerde keçi sütü ve peynir üretimi için çeşitli ırklar yetiştirilmektedir. Karadeniz Bölgesi: Dağlık yapısı nedeniyle bu bölge de keçi yetiştiriciliği için uygundur.

Keçinin yaşlı olduğunu anlamak için şu belirtiler gözlemlenebilir: 1. Hareket Yavaşlığı: Yaşlı keçiler daha yavaş hareket eder ve enerjileri azalır. 2. Diş Problemleri: Dişlerinde aşınma, çürüme veya eksiklik gibi sorunlar olabilir. 3. Zayıflama: Zamanla zayıflayabilirler. 4. Saç Renk Değişiklikleri: Tüylerinde renk değişiklikleri, beyazlama veya dökülme görülebilir. 5. Eklem Ağrıları: Eklem ağrıları, sertlik ve hareket kısıtlılığı gibi belirtiler gösterebilirler. Ayrıca, keçinin yaşını dişlerine bakarak da tahmin etmek mümkündür; 4 yaşında süt dişleri kalıcı dişlerle değişir ve bu durum yaşlanmanın bir göstergesidir.

En kaliteli keçiler farklı bölgelerde ve ırklarda bulunabilir: 1. Kıl Keçisi: Türkiye'de en yaygın olarak yetiştirilen keçi türüdür ve özellikle kırsal bölgeler ve dağlık alanlarda bulunur. 2. Halep Keçisi: Yüksek süt verimi ve lezzetli eti ile bilinir, özellikle Akdeniz bölgesinde yaygındır. 3. Honamlı Keçisi: Antalya ve Isparta yörelerinde yetiştirilen, iri yapılı ve et verimi yüksek bir türdür. 4. Ankara Keçisi (Angora Keçisi): Dünyaca ünlü tiftik yünü ile tanınır ve İç Anadolu Bölgesi ile Siirt, Mardin ve Bitlis illerinde yetiştirilir. 5. Malta Keçisi: Yüksek yağ içerikli sütü ile bilinir ve Marmara ve Ege bölgelerinde bulunur.

Maltız keçisi ve maltız koyunu aynı hayvanlar değildir. Maltız keçisi, ana yurdu Malta adası olan, çok süt veren, kısa tüylü ve küçük bir cins keçidir. Maltız koyunu hakkında ise herhangi bir bilgi bulunmamaktadır.

Keçiler, damızlıkta kullanma yaşı olan 7-10 aylık dönemde en verimli oldukları yaş aralığına ulaşırlar.

Keçi tırnakları, uzun süre meraya çıkmamaları nedeniyle uzar.

Yavru keçiler, 2 yaşını geçtikten sonra etlik olarak kullanılmaya başlanır.

Keçiler, 3 ile 5 gün arasında susuz kalabilirler.

Keçi genellikle "oğlak" olarak adlandırılır.