KanTestleri

Mutlak nötrofil sayısı, kan örneğindeki nötrofil hücrelerinin sayısını belirlemek için yapılan bir hesaplamadır. Adımlar: 1. Nötrofil yüzdesi ve toplam beyaz kan hücresi sayısı hemogram testinde belirlenir. 2. Bu değerler kullanılarak mutlak nötrofil sayısı (MNS) hesaplanır. Sonuç, mikrolitre (µL) başına nötrofil hücresi olarak ifade edilir.

Transferrin yoğunluğu oranı testi, transferrinin demire olan doygunluğunu ölçen bir kan testidir. Bu test, demir eksikliği veya aşırı demir birikimi durumlarının belirlenmesinde kullanılır. Testin normal değerleri, sağlıklı bir bireyde %30-35 aralığındadır.

Triptaz seviyesi, serum veya plazma testi ile ölçülür. Bu testin bazı endikasyonları şunlardır: - Anafilaksi teşhisi ve şiddetinin değerlendirilmesi. - Mast hücre bozukluklarının tespiti ve takibi. Test için genellikle jelli (SST) veya kırmızı kapaklı tüp kullanılır ve kan örneği alındıktan sonra 2 saat içerisinde santrifüj edilerek serum ayrılmalıdır.

KFT testi, karaciğer fonksiyon testleri anlamına gelir ve karaciğerin sağlığını değerlendirmek ve olası hastalıkları teşhis etmek için yapılan bir dizi kan testidir. Bu testler, karaciğerin protein üretimi, enzim seviyeleri ve toksinleri temizleme kapasitesi gibi kritik işlevlerini analiz eder. Yaygın kullanılan KFT testleri ve anlamları: - ALT (Alanin Aminotransferaz): Karaciğer hücre hasarını gösterir, yüksekliği hepatit veya toksik hasara işaret eder. - AST (Aspartat Aminotransferaz): ALT ile birlikte değerlendirilir, kalp veya kas hastalıklarında da yükselebilir. - ALP (Alkalen Fosfataz): Safra kanalları tıkanıklığı veya kemik hastalıklarında artar. - Total Protein ve Albumin: Karaciğerin protein sentez yeteneğini ölçer, düşük seviyeler kronik hastalık belirtisidir. - Bilirubin: Sarılık durumunda yükselir, iki formda incelenir. Test sonuçları, normal değerlerle karşılaştırılarak yorumlanır ve anormal sonuçlar durumunda ek görüntüleme veya biyopsi gerekebilir.

Diğer kan testleri şunlardır: 1. Protrombin Zamanı (PT) ve Aktive Parsiyel Tromboplastin Zamanı (aPTT): Kanın pıhtılaşma sürecini analiz eder. 2. Eritrosit Sedimantasyon Hızı (ESR): Vücutta iltihap olup olmadığını belirler. 3. Retikülosit Sayımı: Kemik iliğinin yeni kırmızı kan hücresi üretimini ölçer. 4. Periferik Yayma: Kan hücrelerinin mikroskobik değerlendirmesini yapar. 5. Demir ve Ferritin Testleri: Demir seviyelerini ölçerek anemi teşhisinde kullanılır. 6. Vitamin B12 ve Folat Testleri: Kırmızı kan hücresi üretimi için gerekli vitamin seviyelerini analiz eder. 7. Hemoglobin Elektroforezi: Orak hücre anemisi ve talasemi gibi genetik kan hastalıklarını belirler. 8. Uluslararası Normalleştirilmiş Oran (INR): Kan sulandırıcı ilaçların takibinde kullanılır. 9. D-Dimer Testi: Kan pıhtılaşma bozukluklarını ve damar tıkanıklıklarını tespit eder. 10. Tiroid Fonksiyon Testleri: TSH, T3 ve T4 seviyelerini ölçer.

PLCR (Platelet Large Cell Ratio) değeri, çeşitli hastalıklarda düşebilir. Bu hastalıklar arasında: 1. Kemik iliği hastalıkları veya hasarı. 2. Kronik karaciğer hastalıkları (siroz gibi). 3. Vitamin B12 veya folat eksikliği. 4. Otoimmün hastalıklar (romatoid artrit, lupus gibi). 5. Böbrek hastalıkları. 6. Kanser ve kanser tedavileri (kemoterapi ve radyasyon tedavisi). PLCR düşüklüğü, ayrıca düzensiz beslenme ve alkol tüketimi gibi yaşam tarzı faktörlerinden de kaynaklanabilir. PLCR düşüklüğünün kesin nedenini belirlemek için bir doktora danışmak ve gerekli testleri yaptırmak önemlidir.

HBsAg negatif ve Anti HBC pozitif olması, kişinin Hepatit B virüsüne karşı bağışıklık geliştirdiğini ancak geçmişte veya mevcut bir Hepatit B enfeksiyonuna sahip olduğunu gösterir. - HBsAg negatif sonucu, Hepatit B virüsünün kanda tespit edilemediğini, dolayısıyla enfeksiyonun olmadığını veya daha önce geçirilip iyileştiğini ifade eder. - Anti HBC pozitif ise, Hepatit B virüsünün çekirdek antijenine karşı antikor üretildiğini, bu da kişinin ya aşı olduğunu ya da doğal enfeksiyon sonucu bağışıklık kazandığını belirtir.

ProBNP seviyesinin yüksek olması, genellikle kalp yetmezliğinin bir işareti olarak kabul edilir. Diğer olası nedenler arasında ise böbrek yetmezliği, kalp kapak hastalıkları, akciğer bozuklukları ve bazı ritim bozuklukları yer alır. Yüksek ProBNP seviyelerinin sonuçları arasında, tedavi edilmezse, kalp yetmezliğinin kötüleşmesi ve ciddi sağlık sorunları bulunması riski bulunur. Kesin tanı ve uygun tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Globulin seviyesinin yüksek olması çeşitli sağlık sorunlarına işaret edebilir: Alpha-1 globulin: Hamilelik, stres, ülser hastalığı veya lenfogranulomatozis gibi durumlar nedeniyle yükselebilir. Alpha-2 globulin: Stres, kronik hastalıklar, diyabet veya romatoid artrit gibi iltihaplı eklem ağrıları alpha-2 globulin seviyesini artırabilir. Beta globulin: Demir eksikliği anemisi, hamilelik, hiperkolesterolemi veya romatoid artrit beta globulin seviyesini yükseltebilir. Gamma globulin: Kronik enfeksiyonlar, otoimmün hastalıklar, karaciğer sirozu veya multiple myeloma gamma globulin seviyesini artırabilir. Yüksek globulin seviyelerinin genel belirtileri arasında ise ateş, yorgunluk, ödem, koyu renkli idrar ve karın ağrısı yer alır. Globulin seviyesinin yüksek olması durumunda, kesin teşhis ve uygun tedavi için bir doktora başvurulması önerilir.

Faktör 2 yüksekliği, kan testlerinde protrombin seviyesinin yüksek olması anlamına gelir. Protrombin, kanın pıhtılaşma sürecinde önemli bir rol oynayan bir proteindir. Faktör 2 yüksekliğinin bazı nedenleri şunlardır: Hemofili: Faktör 8 veya 9'un eksikliği veya yokluğu. Siroz: Karaciğer yetmezliği. K vitamini eksikliği: Bazı pıhtılaşma faktörlerinin üretiminde K vitamini gereklidir. Von Willebrand hastalığı: Kalıtsal bir kanama bozukluğu. Dissemine İntravasküler Koagülasyon (DIC): Damar içi pıhtılaşma. Faktör 2 yüksekliğinin teşhisi ve tedavisi için bir doktora başvurulması önerilir.

Organ reddinde yapılan tahliller şunlardır: 1. Biyopsi: Organın reddedildiğini doğrulamak için rutin bir biyopsi yapılır. 2. Kan Tahlilleri: Organ fonksiyonlarını değerlendirmek için kan testleri yapılır, bu testler arasında tam kan sayımı ve biyokimya testleri bulunur. 3. Görüntüleme Testleri: Göğüs röntgeni, kalp ekokardiyografisi ve böbrek arteriografisi gibi testler, organın durumunu ve olası iltihaplanmaları tespit etmek için kullanılır. 4. Laboratuvar Testleri: İdrar testleri ve karaciğer işlevi testleri de organ reddinin teşhisinde yardımcı olur. Bu tahliller, organ nakli sonrası bağışıklık sisteminin tepkisini izlemek ve gerekli müdahaleleri yapmak için kritik öneme sahiptir.

Açlık kan şekeri, en az 8 saatlik açlık sonrası ölçülen bir değerdir. Bu nedenle, açlık kan şekerinin belli olması için bir gün yeterlidir. Açlık kan şekeri testi genellikle sabah aç karnına yapılır ve test sonuçları normal aralıklar dışında ise doktor tavsiyesi ile tekrarlanmalıdır.

HGB testi, tam kan sayımının bir parçası olarak istenir ve aşağıdaki durumlarda önem kazanır: 1. Anemi (kansızlık) teşhisi: Hemoglobin seviyesinin düşük olması, anemi riskini gösterir. 2. Demir seviyesinin belirlenmesi: Demir eksikliği gibi durumların tespitinde kullanılır. 3. Kan kaybı sonrası: Aşırı kan kaybı sonrası hemoglobin seviyesinin izlenmesi gereklidir. 4. İlaç ve tıbbi durumların etkisi: Kullanılan bazı ilaçlar veya tıbbi durumlar HGB seviyesini etkileyebilir. 5. Genetik kan hastalıkları: Orak hücre hastalığı ve talasemi gibi hastalıkların teşhisinde önemlidir.

Globülin seviyesi, aşağıdaki durumlarda yükselebilir: viral hepatit B veya C, HIV gibi iltihaplanma veya enfeksiyonlar; bağışıklık sistemi hastalıkları; multipl miyelom veya Waldenstrom hastalığı gibi kemik iliği bozuklukları; dehidrasyon (vücudun susuz kalması); frengi gibi kronik enflamatuar hastalıklar. Globülin seviyesinin yükselmesi ayrıca bazı ilaçların yan etkisi olarak da ortaya çıkabilir. Globülin seviyesinin yükselmesi durumunda bir doktora başvurulması önerilir.

İndirekt Coombs testi pozitif çıktığında, aşağıdaki hastalıkların varlığı düşünülebilir: 1. Otoimmün hemolitik anemi: Bağışıklık sisteminin kırmızı kan hücrelerini yok ettiği durum. 2. Rh uyumsuzluğu: Anne Rh negatif, bebek Rh pozitif olduğunda, anne kanında Rh antijenlerine karşı antikorların bulunması. 3. Kan transfüzyon reaksiyonları: Kan nakli sonrası yabancı kırmızı kan hücrelerine karşı antikor oluşumu. Bu testin pozitif sonucu, mutlaka bir uzman doktor tarafından değerlendirilmelidir.

CoHb yüksekliği, karbonmonoksit zehirlenmesi ile ilişkilidir ve kanser ile doğrudan bir bağlantısı yoktur.

ALT (Alanin Aminotransferaz) yüksekliğinde görülebilecek bazı hastalıklar şunlardır: Karaciğer hastalıkları: karaciğer yağlanması; hepatit (A, B, C); siroz; karaciğer kanseri; karaciğer kistleri; pankreas iltihabı (pankreatit). Diğer hastalıklar: aşırı alkol tüketimi; kalp yetmezliği; diyabet; obezite; kolesterol ilaçları kullanımı; çölyak hastalığı; tiroid bozuklukları. ALT yüksekliği, karaciğer hasarının boyutunu belirtmez; bu nedenle, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Hiperkalemi ve hiperkalsemi durumlarında yapılan testler şunlardır: 1. Kan Testleri: Kandaki kalsiyum ve potasyum seviyelerinin ölçülmesi için serum toplam kalsiyum, iyonize kalsiyum ve paratiroid hormon (PTH) düzeyleri kontrol edilir. 2. Görüntüleme Yöntemleri: Kemik yoğunluğu taramaları, ultrason, BT ve MR gibi yöntemlerle kemik kaybı, paratiroid bezleri ve diğer olası kitleler görüntülenir. 3. Ek Tanı Yöntemleri: İdrar analizi, kalsiyum atılımını incelemek için kullanılır ve şüpheli durumlarda biyopsi yapılabilir. Bu testler, hiperkalseminin nedenini belirlemek ve uygun tedavi planını oluşturmak için gereklidir.

Karaciğer kanserinde kan değerleri, bazı tümör belirteçlerinin yükselmesi ile karakterizedir. Bu belirteçler arasında en sık kullanılanlar şunlardır: 1. Alfa-fetoprotein (AFP): Karaciğer kanserinde genellikle yükselir. 2. CA 19-9: Pankreas ve safra yolu kanserlerinin teşhisinde kullanılır. 3. Karsinoembriyonik Antijen (CEA): Kolorektal kanserler başta olmak üzere çeşitli kanser türlerinde artabilir. Ayrıca, karaciğer fonksiyon testleri de karaciğer kanserinin teşhisinde ve takibinde önemlidir. Kan testlerinin kesin tanı koymak için yeterli olmadığını, görüntüleme yöntemleri ve biyopsi gibi diğer tanı araçlarıyla birlikte değerlendirilmesi gerektiğini unutmamak önemlidir.

MCH (Mean Corpuscular Hemoglobin) birim olarak pikogram (pg) cinsinden ölçülür.