İtilafDevletleri

İtilâf Devletleri arasında görüş ayrılıkları çıkmasının başlıca nedenleri şunlardır: 1. Sömürgecilik Hedefleri: İtilâf Devletleri, Birinci Dünya Savaşı sonrası dönemde Ortadoğu'da kendi sömürge imparatorluklarını genişletme hedefindeydiler, ancak bu devletlerin çıkarları ve hedefleri çoğu zaman çelişiyordu. 2. Ekonomik Yarış: Savaş sonrası dönemde ekonomik güçlenme arayışında olan İtilâf Devletleri, bölgedeki ekonomik kaynaklar üzerinde hakimiyet kurmak istiyorlardı, bu durum devletler arasında rekabete ve gerginliğe yol açıyordu. 3. Siyasi Etki Alanları: İtilâf Devletleri, bölgede siyasi nüfuzlarını artırmak ve kendi çıkarlarına uygun siyasi düzenler kurmak istiyorlardı, bu da devletler arasında siyasi çekişmelere neden oluyordu. 4. Sevr Antlaşması: İtilâf Devletleri'nin Sevr Antlaşması'nı hafifleterek Türklere kabul ettirme amacı, milli mücadelenin daha da güçlenmesini önleme ve TBMM ile Sovyet Rusya yakınlaşmasını engelleme isteği de görüş ayrılıklarını artırmıştır.

İtilafa girmek, tarih bağlamında "anlaşma yapmak, uyuşmak, uzlaşmak" anlamına gelir. Bu terim, özellikle I. Dünya Savaşı sırasında farklı ülkelerin bir araya gelerek oluşturdukları ittifakları ifade etmek için kullanılmıştır.

İtilâf Devletleri, Çanakkale'den geri çekilmek zorunda kaldı çünkü Türk ordusunun büyük direnişi ve zafer kazanması karşısında daha fazla kayıp vermeyi göze alamadı. Ayrıca, Bulgaristan'ın İttifak Devletleri'nin yanında savaşa girmesi ve tren yolunun açılmasıyla Almanya'nın Osmanlı'ya doğrudan yardım etme imkânının doğması da çekilmeyi hızlandıran faktörler arasında yer aldı.

Osmanlı Devleti'nin İtilaf Devletleri'ne katılmama nedenleri şunlardır: 1. Toprak Paylaşımı Planları: İtilaf Devletleri, Osmanlı topraklarını aralarında paylaşmayı amaçladıkları için bu devleti yanlarında istemiyorlardı. 2. Boğazların Kontrolü: İtilaf Devletleri, boğazların kontrolünü kaybetmek istemedikleri için Osmanlı'nın savaşta tarafsız kalmasını tercih ediyorlardı. 3. Müslüman Ayaklanmaları Korkusu: Sömürge topraklarındaki Müslümanların İtilaf Devletleri'ne karşı ayaklanmasından endişe ediyorlardı. 4. Ekonomik ve Siyasi Güçsüzlük: Osmanlı Devleti'nin ekonomik ve siyasi gücünün zayıflamış olması, İtilaf Devletleri'nin Osmanlı'yı güvenilir bir müttefik olarak görmemesine neden oluyordu.

İtilaf ve İttifak Devletleri, I. Dünya Savaşı'nda çeşitli nedenlerle savaştı: İtilaf Devletleri'nin nedenleri: - Ekonomik rekabet ve sömürge arayışı. - Silahlanma yarışı. - Milliyetçilik. İttifak Devletleri'nin nedenleri: - Bloklaşma.

Mondros Ateşkes Antlaşması'nın 7. maddesi, Osmanlı Devleti'nin işgali için hukuki zemin hazırladığı gerekçesiyle önemlidir. Ayrıca, 7. madde Wilson İlkeleri'ne ters düşmekten kurtulmalarını sağladığı için de İtilaf Devletleri açısından avantajlıydı.

Mondros Ateşkes Antlaşması'nın 7. ve 24. maddeleri önemlidir çünkü: 1. 7. Madde: Bu madde, İtilaf Devletleri'nin güvenliklerini tehdit altında gördükleri herhangi bir stratejik noktayı işgal edebilmelerine olanak tanıyordu. 2. 24. Madde: Bu madde, Doğu Anadolu'daki altı ilde (Erzurum, Van, Diyarbakır, Bitlis, Elazığ, Sivas) karışıklık çıkması durumunda İtilaf Devletleri'nin bu illeri işgal edebileceğini öngörüyordu.

İstanbul'un kurtuluşunda savaşan taraflar, Türk Ordusu ve İtilaf Devletleri idi. Türk Ordusu, Fahrettin Paşa komutasındaki 5. Süvari Kolordusu ile tarafsız bölgeye doğru ilerlerken, İtilaf Devletleri'ne bağlı Fransız, İtalyan ve İngiliz birlikleri ile karşılaştı. İtilaf Devletleri, Mondros Ateşkes Antlaşması'na dayanarak 13 Kasım 1918'de İstanbul'u işgal etmişti.

Mondros Mütarekesi'nin 25 maddesi şunlardır: 1. Boğazlar İtilaf Devletleri'ne açılacak, Karadeniz'e girişler serbest olacak. 2. Osmanlı orduları terhis edilecek; ordunun taşıt, araç gereç, silah ve cephanesine İtilaf Devletleri tarafından el konulacak. 3. Osmanlı Devleti'nin elindeki tüm savaş esirleri ile esir ya da tutuklu bulunan bütün Ermeniler serbest bırakılacak fakat İtilaf Devletleri'nin elindeki Türk savaş esirleri geri verilmeyecek. 4. İtilaf Devletleri güvenliklerini tehdit eden bir durum karşısında, herhangi bir stratejik noktayı işgal hakkına sahip olacak. 5. Vilayet-i Sitte denilen altı doğu ilinde (Erzurum, Van, Bitlis, Sivas, Harput, Diyarbakır) herhangi bir karışıklık çıkarsa İtilaf Devletleri buraları işgal hakkına sahip olacak. 6. Toros Tünelleri, İtilaf Devletleri tarafından işgal edilecek. 7. Tüm liman ve tersaneler İtilaf Devletleri'nin kontrolünde olacak. 8. Hükûmet haberleşmesi dışındaki telsiz, telgraf ve kablolar (iletişim hatları) İtilaf Devletleri'nin denetimi altında olacak. 9. İran içlerinde ve Kafkasya'da bulunan Osmanlı kuvvetleri, I. Dünya Savaşı'ndan önceki sınırlara çekilecek. 10. Kömür, akaryakıt ve benzer kaynaklarda, ülkenin ihtiyaçları karşılandıktan sonra, İtilaf Devletleri'ne satın alma kolaylığı sağlanacak. ... 15. 16. maddeler ve devamı için kaynaklardaki detaylı bilgilere bakılabilir.

İtilaf Devletleri, TBMM'yi Londra Konferansı'na davet ederek hukuken tanımış oldular. Bu durumun nedenleri arasında: Milli Mücadele'de kazanılan başarılar. Sevr Antlaşması'nın reddedilmesi. Sovyet Rusya ile yakınlaşma.

Londra Konferansı'nda İtilaf Devletleri arasında fikir ayrılıkları çıkmasının başlıca nedenleri şunlardır: 1. Sevr Antlaşması'nın Revizyonu: İtilaf Devletleri, Sevr Antlaşması'nı küçük değişikliklerle Türk tarafına kabul ettirmek istiyordu. 2. Bölgesel Çıkarlar: Fransa, Güneydoğu Anadolu'da büyük bir direnişle karşılaşmış, İtalya ise Anadolu'nun paylaşımından rahatsız olmuştu. 3. Yunanistan'a Zaman Kazandırma: İngiltere, Yunanlılara yeni bir saldırı için zaman kazandırmak amacıyla konferansı organize etti. 4. Osmanlı-TBMM İkiliği: İtilaf Devletleri, hem İstanbul Hükümeti'ni hem de TBMM'yi konferansa çağırarak taraflar arasında görüş ayrılığı yaratmayı amaçladı.

I. Dünya Savaşı'nda İttifak Devletleri ve İtilaf Devletleri şu şekildeydi: İttifak Devletleri: 1. Almanya. 2. Avusturya-Macaristan İmparatorluğu. 3. İtalya (savaşın başında Üçlü İttifak'ta yer aldı, daha sonra İtilaf Devletleri'ne geçti). 4. Osmanlı Devleti. 5. Bulgaristan (Çanakkale Zaferi'nden sonra savaşa katıldı). İtilaf Devletleri: 1. İngiltere. 2. Fransa. 3. Rusya. 4. Japonya. 5. Sırbistan. 6. Romanya. 7. Yunanistan (savaşın sonlarına doğru İtilaf Devletleri'ne geçti).

Ankara Antlaşması (20 Ekim 1921), milli davamızın İtilaf devletlerinden biri tarafından onaylandığı ve açıklandığı antlaşmadır.

Çanakkale Zaferi'nde düşman, İtilaf Devletleri idi. Bu devletler, Birleşik Krallık, Fransa ve Rusya'dan oluşuyordu.

İtilaf Devletleri'nin Sevr Antlaşması ile Boğazların yönetimini uluslararası bir komisyona bırakmalarının nedeni, Osmanlı Devleti'nin boğazlar üzerindeki egemenliğini sınırlayarak onu savunmasız ve bağımlı bir hale getirmek istemeleridir.

Londra Konferansı'nda İtilaf Devletleri'nin fikir ayrılığına düşmesinin birkaç nedeni vardı: 1. Sevr Antlaşması'nın Şartları: İtilaf Devletleri, Sevr Antlaşması'nın şartlarını yumuşatarak TBMM'ye kabul ettirmek istiyordu. 2. Anadolu'daki İşgal: İtilaf Devletleri, Anadolu'daki işgallerini sürdürmek isterken, TBMM, Anadolu'nun boşaltılmasını ve ulusal egemenliğin tanınmasını talep ediyordu. 3. İstanbul Hükümeti ile TBMM'nin Birlikte Çağrılması: İtilaf Devletleri, bu iki tarafı birlikte çağırarak aralarındaki fikir ayrılığından yararlanmak istedi. 4. İtilaf Devletleri Arasındaki Görüş Ayrılıkları: Fransa ve İtalya, İngiltere'ye karşı yakınlaşarak kendi çıkarlarını korumaya çalıştı.

Çanakkale Savaşı'nda İtilaf Devletleri şunlardır: İngiltere, Fransa, Rusya ve İtalya. İttifak Devletleri ise Osmanlı İmparatorluğu, Almanya ve Avusturya-Macaristan'dır.

Çanakkale Savaşı'nda en büyük kaybı İtilaf Devletleri verdi. İtilaf Devletleri'nin toplam kaybı 252.000 olarak kaydedilmiştir.

Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı sırasında İttifak Devletleri ve İtilaf Devletleri ile mücadele etti. İttifak Devletleri: Almanya, Avusturya-Macaristan, İtalya (savaş sırasında İtilaf Devletleri'ne geçti). İtilaf Devletleri: İngiltere, Fransa, Rusya, Japonya, ABD, Yunanistan ve Romanya.

Çanakkale Zaferi, 9 Ocak 1916'da sona erdi çünkü İtilaf Devletleri, Çanakkale Cephesi'nde kesin yenilgiye uğradılar. Bu tarihte, İtilaf Devletleri'nin 7 Aralık 1915'te aldıkları tahliye kararı doğrultusunda, birliklerin tahliyesi tamamlandı.