İtalyanSinema

İtalyan sinemasında öne çıkan bazı film türleri: Telefoni Bianchi. Neorealizm. Commedia all'italiana. Spaghetti Western. Giallo. Modern İtalyan Sineması. Ayrıca İtalyan sinemasında tarihsel filmler, edebi eserlerden uyarlanan sosyal temalı filmler, dedektif filmleri, casus filmleri, bilim kurgu filmleri, animasyon filmleri, müzikal filmler, savaş filmleri ve şok edici filmler de bulunmaktadır.

İtalyan Yeni Gerçekçilik Akımı, II. Dünya Savaşı sonrasında İtalya'da ortaya çıkmış bir sinema akımıdır. Akımın bazı özellikleri: Temalar: Yoksulluk, işsizlik, umutsuzluk ve ahlaki çöküş gibi savaş sonrası temalar işlenir. Mekan ve ışık kullanımı: Çekimler sokakta yapılır ve doğal ışık tercih edilir. Oyuncular: Profesyonel olmayan oyuncularla doğaçlama çekim yapılır. Dialoqlar: Edebi diyaloglar yerine günlük konuşma dili kullanılır. Kurgu: Basit ve doğal bir kurgu tercih edilir. Bütçe: Filmler düşük bütçelerle çekilir. Akımın öncü yönetmenleri: Roberto Rossellini, Vittorio De Sica, Luchino Visconti. Akımın bazı filmleri: Roma, Açık Şehir (Roma, Città Aperta, 1945); Bisiklet Hırsızları (Ladri di biciclette, 1948); La terra trema (1948); Umberto D. (1952).

İtalya'nın en komik aktörü olarak kabul edilebilecek tek bir kişi yoktur, çünkü bu değerlendirme kişisel zevklere bağlıdır. Ancak, İtalya'nın komedi dünyasında önemli yere sahip bazı aktörler şunlardır: Alberto Sordi. Adriano Celentano. Roberto Benigni. Paolo Villaggio. Aldo Giuffrè.

1970 yapımı The Conformist filmi, 1930'lu ve 1940'lı yıllarda Mussolini döneminde geçen ve genç bir adamın kişiliğinde İtalyan burjuvazisinin faşizme gönüllü kucak açışını ele alır. Filmde, faşist ideolojinin sosyo-psikolojik kökenleri irdelenir. The Conformist, yalnızca faşizm karşıtı bir yapıt olmakla kalmaz, aynı zamanda bireyin toplumla uyum sağlama çabası ve bunun sonucunda yaşadığı içsel çatışmalar üzerine derinlemesine bir bakış sunar. Filmin konusu şu şekilde özetlenebilir: Film açıldığında yıl 1938'dir. Marcello ve yardımcısı teşkilattan Manganiello, profesörün ve karısı Anna'nın peşine düşerler. Bu arada ekrana gelen geriye dönüşlerle, Marcello'nun en yakın arkadaşı olan kör radyo yayıncısı Italo Mantelari'ye anlattığı evlilik planları, gizli teşkilâta kapağı atma çabaları, bakımsızlıktan harabeye dönmeye başlamış aileye ait ihtişamlı villada oturan morfin bağımlısı annesine yaptığı ziyaretler, annesini istismar eden Japon şoförü teşkilâttan Manganiello'ya bertaraf ettirmesi, bir akıl hastanesinde yatan babasını ziyareti gibi hayatına dair kesitler aktarılır. 1943 yılına gelindiğinde, faşist diktatör Mussolini'nin iktidardan düştüğü anons edilir. The Conformist, Bernardo Bertolucci'nin yönettiği ilk film olmuştur.

İtalyan vintage filmlerini izlemek için aşağıdaki platformlar kullanılabilir: Internet Archive: "Vintage Movie Collection" bölümünde, 2000 yılından önceki İtalyan filmleri bulunmaktadır. Yeshd.net: Sitede, çeşitli İtalyan filmleri ücretsiz olarak streaming yapılmaktadır. Sineverse: Sitede, İtalyan sinemasının en iyi yapımlarından bazıları listelenmiştir ve bu filmleri izleme imkanı sunmaktadır. KültFilmler: Tinto Brass'ın yönettiği bazı vintage İtalyan filmleri bu sitede bulunabilir. Netflix: Platformda çeşitli İtalyan yapımı filmler bulunmaktadır. Pluto TV: Ücretsiz ve reklam destekli bir platform olup, özel bir İtalyan sinema kanalı sunar. Mubi: Arthouse, klasik ve bağımsız İtalyan filmlerinin özenle seçilmiş bir koleksiyonunu sunar. Bu platformların kullanılabilirliği ve içeriği zamanla değişebilir.

Klasik İtalyan sineması, 1903 ve 1908 yılları arasında endüstrileşmiş bir oluşumdur. Klasik İtalyan sinemasının bazı özellikleri: Tarihsel filmler: İlk çekilen film türü tarihseldir. Edebi uyarlamalar: Genellikle edebi eserlerden uyarlanan sosyal temalı filmler çekilmiştir. Gerçeklik akımı: 1940'larda yeni gerçeklik akımı ile sinema, halkın sorunlarına odaklanmış, kamera sokağa inmiştir. Öne çıkan yönetmenler ve filmler: Vittorio De Sica: "Bisiklet Hırsızları (Ladri di Biciclette)" (1948). Roberto Rossellini: "Roma, Açık Şehir (Roma, Citta Aperta)" (1945). Federico Fellini: "Roma" (1972).

İtalyan sinemasının neden iyi kabul edildiğine dair bazı sebepler: Gerçekçilik ve toplumsal eleştiri: Neorealizm akımıyla başlayan İtalyan sineması, halkın sorunlarını ve günlük hayatı gerçekçi bir şekilde yansıtmıştır. Yönetmenlerin özgün tarzı: Federico Fellini, Michelangelo Antonioni ve Sergio Leone gibi önemli yönetmenler, kendi anlatım tarzlarını ve estetik dokunuşlarını sinemalarına yansıtmışlardır. Çeşitli türler: Tarihi filmlerden komedilere, Western'lerden korku filmlerine kadar geniş bir tür yelpazesinde eserler üretilmiştir. İkonik filmler ve karakterler: "Aşk ve Gurur", "Hayat Güzeldir", "Bisiklet Hırsızları" gibi filmlerle ve Marcello Mastroianni gibi önemli oyuncularla tanınmaktadır.

İtalyan filmleri izlemek için aşağıdaki platformlar kullanılabilir: Netflix. Kanopy. Hoopla. Pluto TV. Mubi. HDFilmizle.to. Internet Archive. Yeshd.net. Sineverse.

İtalyan filmleri izlemek için aşağıdaki platformlar kullanılabilir: Netflix. Kanopy. Hoopla. Pluto TV. Mubi. HDFilmizle.to. Internet Archive. Yeshd.net. Sineverse.

İtalyan film izlenebilecek bazı siteler: Netflix. Kanopy. Hoopla. Pluto TV. Mubi. Yeshd.net. Filmin.es. Ayrıca, DBCult ve Mymovies.it gibi İtalyan film siteleri de bulunmaktadır.

1974 yapımı "La nipote" filminin konusu, genç ve güzel bir kızın, amcasının kırsaldaki villasına yaz tatili için gitmesidir. Veneto'da 1958 yılında geçen filmde, zengin mühendis Luigi Favaretto, yaz tatilini akılsız oğlu Antonio, ikinci eşi eski striptizci Zoraide, dolgun hizmetçi Doris ve arkadaşı Piero ile birlikte sakin bir şekilde geçirme planındadır.

Alice Rohrwacher'in 2014 yapımı "Mucizeler" (Le Meraviglie) filmi, İtalya'nın kırsal bir köyünde arıcılıkla geçinen bir aileyi ve bu ailenin en büyük kızı Gelsomina'nın hikayesini anlatıyor. Gelsomina, ailesinin maddi sorunlarına çözüm bulmak amacıyla bir TV yarışma programına katılır ve bu hamle, ailenin hayatını kökten değiştirir. Yönetmen Alice Rohrwacher'in kendi çocukluk anılarından esinlenen film, otobiyografik unsurlar da içeriyor.

Bisiklet Hırsızları (Ladri di Biciclette), 2. Dünya Savaşı sonrasında İtalya'da geçim sıkıntısı ve yoksullukla mücadele eden insanların hikayesini anlatır. Filmin temel konuları: Çaresizlik ve umutsuzluk: Antonio Ricci'nin iş bulmak için bisiklete ihtiyacı olması ve bisikletini çaldırması, dönemin ekonomik zorluklarını yansıtır. Aile bağları: Baba Antonio ve oğlu Bruno'nun birlikte bisikletlerini arama çabaları, aile bağlarının önemini vurgular. Sosyal adaletsizlik: Yoksulların hayatta kalmak için hırsızlık gibi yollara başvurması, bozuk bir düzenin eleştirisidir. Ahlaki ikilem: Baş karakterin, bisikleti geri almak için hırsızlık yapması ve bu süreçte yaşadığı içsel çatışma. Film, yeni-gerçekçilik akımının ilk örneklerinden biri olarak kabul edilir ve gerçekçi anlatımıyla dikkat çeker.

İtalyan sinemasının en büyük yönetmeni olarak kabul edilen isim konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, İtalyan sinemasının önemli yönetmenlerinden bazıları şunlardır: Federico Fellini. Vittorio de Sica. İtalyan sinemasının en büyük yönetmeni olarak değerlendirilebilecek bir diğer isim ise Lina Wertmüller olabilir. İtalyan sinemasının en büyük yönetmeni konusunda kesin bir yargıya varmak için farklı bakış açıları ve görüşler dikkate alınmalıdır.

La Dolce Vita, 1960 yapımı bir İtalyan-Fransız filmi olup, yönetmenliğini Federico Fellini üstlenmiştir. Marcello, Roma'da, yüksek sosyetenin içinde kendini bulur ve bir kadından diğerine, gece kulüplerinden sosyetenin kalbi Via Veneto'daki çılgın partilere sürüklenir. Filmin bazı temaları: Varoluşsal çatışma. Modern toplumda ahlaki çöküş. Savaş sonrası İtalyan toplumu. Yayınlandığında, aylak ve ahlaksız bir toplumu tasvir etmesi nedeniyle skandal yaratmıştır.

Amarcord, Federico Fellini'nin yönettiği, 1930'lu yıllarda Rimini'de geçen ve yönetmenin çocukluk anılarını anlatan yarı-otobiyografik bir filmdir. Filmde, faşizmin yükselişte olduğu bir dönemde küçük bir İtalyan kasabasında yaşanan hayatlar, anılar ve küçük hayaller abartılı bir şekilde karikatürize edilmiştir. Fellini, ritüeller aracılığıyla halkın toplu eylemlerine ve yığın ideolojisine eleştirel bir bakış sunar. Ayrıca, dine, eğitime, politikaya ve cinselliğe mecazi bir bakış açısıyla yaklaşılarak o dönemde gündelik hayata nasıl yansıdığı anlatılır.

2011 yapımı Weekend filmi, tek gecelik eşcinsel bir ilişkinin ardından başlayan trajik bir aşk hikâyesini ve bu iki karakterin süregelen maceralarını konu edinmektedir. Film, karakterlerin cinsel yönelimine odaklanırken, daha çok hayatlarındaki inceliklere ve tatmin arayışlarına dair bir bakış sunmaktadır. Weekend, aynı zamanda 2018 yılında vizyona giren, komedi ve romantik türlerinde bir film daha bulunmaktadır.

İtalyan klasik sineması, 1980'lerde bir kriz dönemine girmiş ve 1985 yılında sadece 80 film üretilmiştir. Ancak, 1980'lerin sonundan itibaren yeni bir nesil yönetmenin ortaya çıkmasıyla İtalyan sineması yeniden canlanmıştır. Dolayısıyla, İtalyan klasik sinemasının kesin olarak bittiği bir tarih vermek zordur, ancak 1980'ler bu sürecin önemli bir dönüm noktası olarak kabul edilebilir.

Wild Blood (1983) filminin bazı oyuncuları: Cüneyt Arkın (Kan Rambo); Hüseyin Peyda (Haşmet Ağa); Oktar Durukan (Haşmet Ağa'nın Oğlu); Baki Tamer (Albay Kemal); Turgut Özatay (Davut); Emel Tümer; Arzu Aytun (Haşmet'in Sevgilisi); Osman Betin (Osman); Necip Tekçe (Davut'un Adamı); Süheyl Eğriboz (Davut'un Adamı); Yılmaz Kurt (Osman'ın Adamı); Mehmet Uğur (Osman'ın Adamı); Ali Demir (Baba). Wild Blood (2008) filminin bazı oyuncuları: Monica Bellucci (Luisa Ferida); Luca Zingaretti (Osvaldo Valenti); Alessio Boni (Golfiero 'Taylor' Goffredi); Maurizio Donadoni (Vero Marozin); Giovanni Visentin (Sturla); Luigi Diberti (Cardi); Paolo Bonanni (Pietro Koch); Mattia Sbragia (Corazza); Lavinia Longhi (Desy); Marina Rocco (Gioietta); Tresy Taddei (Irene); Gilberto Arrivabene (Captain); Manrico Gammarota (Podestà); Aurora Quattrocchi (Countess of Dogali); Stefano Scandaletti (Piero); Mohammed Aden Sheik (Haitian ambassador); Lorenzo Acquaviva (Junio Valerio Borghese).

İtalyan sineması, 1950'ler ve 1960'lar döneminde altın çağını yaşamıştır. Bazı önemli filmler: Federico Fellini: "La Dolce Vita" (1960), "8½" (1963). Michelangelo Antonioni: "Yüksek Tansiyon" (1960). Dino Risi: "İtalyan Tuhafları" (1976). Bu dönemde İtalyan sineması, Neorealizm akımıyla toplumsal gerçekleri yansıtmış ve uluslararası çapta ün kazanmıştır.