"Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?" dizesi, Hüseyin Nihal Atsız'ın "Geri Gelen Mektup" adlı şiirine aittir. Şiirin tamamı şu şekildedir: > Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? > Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? > Pervane olan kendini gizler mi alevden? > Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu. > Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; > Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; > Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan, > Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse.... > Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, > Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla! > Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince > Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince. > İçimdeki azgın devi rüzgarlara attım; > Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. > Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın, > Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, > Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; > Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!.