Hayvancılık

Eskişehir Mahmudiye Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü (TİGEM), tarım ve tarıma dayalı sanayinin ihtiyacı olan mal ve hizmetleri üretmek amacıyla çeşitli faaliyetler yürütmektedir. Başlıca iş alanları: Bitkisel üretim: Sertifikalı buğday, yonca ve kaba yem tohumu üretimi. Hayvancılık: Safkan Arap atı, Esmer ırkı sığır, Anadolu Merinosu ırkı koyun ve Ankara Tiftik Keçisi yetiştiriciliği. Ayrıca, TİGEM işletmeleri, ıslah çalışmaları, araştırma kuruluşlarıyla iş birliği, ithalat, yurtiçi ve yurtdışı pazarlarıyla iletişim gibi alanlarda da faaliyet göstermektedir.

İneklere fosfor takviyesi için Rovita Phosphorus gibi ürünler kullanılabilir. Bu ürünün kullanım şekli ve dozu şu şekildedir: Doğumdan 4-5 saat sonra ve/veya kalsiyum tedavisi ile birlikte, 12 saat ara ile 3-4 kez. İştah kesilmesi, yabancı cisim yeme ve yalama durumlarında, 5-6 gün süreyle sabah akşam birer şişe içirilir. Döl tutma sorunlarının giderilmesi amacıyla, tohumlamadan 2-3 hafta önce, sabah akşam iki şişe verilir. Uygulama öncesi ürünün iyice çalkalanması ve hayvanın yutkunma refleksi ile birlikte orijinal şişesinde hayvanın boğazına kadar sokarak içilmesi gerekir. Fosfor takviyesi yapmadan önce bir veteriner hekime danışılması önerilir. Fosforun yanı sıra, ineklerin rasyonunda kalsiyum ve fosfor oranının 1/2 olacak şekilde ayarlanması önemlidir.

Bir tosunun kaç kilo geleceği, ırkına, beslenme koşullarına ve bakımına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Yerli ırklar günlük ortalama 600-700 gram canlı ağırlık kazanırken, kültür ırkı veya melezleri günde ortalama 1100-1200 gram kazanabilir. İyi beslenen bir tosunun günlük ağırlık artışı 800 ila 1200 gram arasında olabilir. Bazı kaynaklara göre, besili bir tosunun göğüs çevresinin 177 cm olması durumunda canlı ağırlığı yaklaşık 482 kg, 232 cm olması durumunda ise 1 ton 80 kg olarak tahmin edilebilir. Ayrıca, 3 yaşındaki bir tosunun ortalama 600-1000 kg arasında gelebileceği belirtilmiştir. Bu bilgiler genel bir fikir vermek amacıyla paylaşılmıştır; kesin ağırlık için bir veteriner veya uzmana danışılması önerilir.

İneklerin bağışıklık sistemini güçlendirmek için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: Dengeli ve zengin beslenme: Organik yemler ve vitamin-mineral desteği sağlamak, bağışıklık sistemine katkı sağlar. Doğal otlaklar ve temiz su kaynakları: İneklerin genel sağlık durumunu destekler. Stres yönetimi: Az stresli bir ortam oluşturmak önemlidir. Uygun ve yeterli aşılama programları: Sürü yönetimi kapsamında değerlendirilmelidir. Ayrıca, ineklerin hayvanlarla fiziksel etkileşim içinde bulunması, bağışıklık sistemlerinin evrimsel olarak mikroplarla tanışmasını ve güçlenmesini sağlayabilir. Bağışıklık sistemini güçlendirmek için uygulanacak yöntemler konusunda bir veterinerden danışmanlık alınması önerilir.

Koyunların ayak bakımı, genel sağlık durumları ve verimlilikleri açısından büyük önem taşır. İşte bazı nedenler: Ayak problemleri ve enfeksiyonların önlenmesi: Uzun tırnaklar, hijyen eksikliği ve yanlış bakım, ayak çürümesi gibi enfeksiyonlara yol açabilir. Yem tüketiminin artması: Sağlıklı tırnaklara sahip koyunlar daha aktif olur ve yem tüketimi artar. Stres seviyesinin azalması: Düzenli tırnak bakımı, koyunların stres seviyelerini düşürür. Sürü sağlığının korunması: Enfekte tırnaklar, sürü içinde hızla yayılabilir, bu da toplu sağlık sorunlarına neden olabilir.

İnekleri otlatmak için şu adımlar izlenebilir: Otlatma zamanlaması: İşkembede gaz oluşumunu önlemek için inekler, bitkinin en hızlı geliştiği sabahın erken saatleri veya akşam geç saatlerde meraya çıkarılmamalıdır. Otlatma süresi: Merada otlatma süresi sınırlanmalıdır. Yem değişimi: İnekler meraya çıkarılmadan önce kış rasyonundan yavaş yavaş kesilmeli ve ot tüketimi arttıkça rasyon her gün azaltılmalıdır. Alternatif kaba yem: Meranın çok fazla otlatılmasına izin verilmemeli, inekler için yüksek kaliteli kuru ot gibi bir "kuru kaba yem" temin edilmelidir. Arazi bölümlendirme: İneklerin aynı gelişme safhasında olan kaba yemi tüketmeleri için arazi bölünmelidir. Ayrıca, hayvanların sağlığı için meranın temiz tutulması ve istenmeyen bitkilerin yayılmasının önlenmesi önemlidir.

Lohmann Brown ve Lohman Sandy tavuk ırkları arasındaki bazı farklar şunlardır: Yumurta Verimi: Lohmann Brown tavukları, uygun bakım ve beslenme koşullarında yıllık ortalama 300-320 adet kahverengi yumurta verebilirken, Lohmann Sandy tavukları genellikle 300-330 yumurta üretebilir. Tüy Rengi: Lohmann Brown tavuklarının tüy rengi genellikle açık kahverengi veya kızıl tonlarda olurken, Lohmann Sandy tavukları dolgun gövde yapısı ve güçlü bacaklarıyla dikkat çeker. Dayanıklılık: Her iki ırk da dayanıklı olup, çeşitli iklim koşullarına uyum sağlayabilir. Beslenme: Lohmann Sandy tavuklarının günlük yem tüketimi 110 gram iken, Lohmann Brown tavukları için bu miktar 100-110 gram arasında değişir. Gurk Olma: Lohmann Sandy tavukları nadiren gurk olurken, Lohmann Brown tavukları gurk olma özelliği göstermez. Hangi ırkın tercih edileceği, işletmenin ihtiyaçları, hedefleri ve çevresel koşullara bağlıdır.

İneklerde sako (şarbon veya antraks) hastalığının nedenleri arasında bulaşıcı bir salgın olması yer alır. Belirtileri: iştah kapanması; sendeleme; yüksek ateş; solunum problemleri; vücuttan kan gelmesi; deride püstüller. Şap, sığır ve veba gibi diğer inek hastalıkları da benzer semptomlara sahip olabilir. Önleme ve tedavi için: aşılama çalışmalarına katılınmalıdır; hasta hayvanlar sürüden ayrılmalı ve karantinaya alınmalıdır; veteriner desteği alınmalıdır.

İneklerde süt verimini artırmak için A, D ve E vitaminleri ile kalsiyum, fosfor ve magnezyum gibi mineraller önemlidir. A vitamini: Bağışıklık sistemini güçlendirir ve metabolik fonksiyonları destekler. D vitamini: Kemik ve diş sağlığı için önemlidir. E vitamini: Süt kalitesini artırır. Bu vitamin ve minerallerin, ineklerin doğru denge içinde beslenmelerine dahil edilmesi, süt verimini artırır. Beslenme programının, hayvanların yaşına, ırkına, süt verimine ve çevresel koşullara uygun olarak veteriner hekimler tarafından belirlenmesi önerilir.

İnekleri sabunla yıkamanın birkaç nedeni vardır: Mikroplardan arınma: İnekler, kış boyunca ahırlarda kaldıktan sonra mikroplardan kurtulmak için yıkanır. Kene ve sineklerden korunma: Yıkama işlemi, kenelerin temizlenmesi ve sineklerin ısırmaması için yapılır. Temizlik ve hijyen: İneklerin temiz kalması ve sağlıklı olmaları için düzenli olarak yıkanması gerekir. Stres azaltma: Yıkanan ineklerin daha mutlu olduğu ve süt veriminin arttığı gözlemlenmiştir.

Tarım ve hayvancılığın önemi şu şekilde özetlenebilir: Beslenme güvenliği ve sağlık: Tarım ve hayvancılık, temel gıda ihtiyaçlarını karşılayarak sağlıklı ve yeterli beslenme imkanı sunar. Ekonomiye katkı: Tarım ve hayvancılık, birçok ülkenin ekonomik yapısında önemli bir yer tutar ve istihdam sağlar. Çevre ve sürdürülebilirlik: Sürdürülebilir tarım ve hayvancılık, doğal kaynakların korunmasına ve çevre kirliliğinin azaltılmasına yardımcı olur. Kırsal kalkınma: Tarım ve hayvancılık, kırsal alanların kalkınmasına ve yerel kültürlerin korunmasına katkıda bulunur. İhracat ve döviz geliri: Tarım ürünleri ihracatı, birçok ülkenin döviz gelirlerinin önemli bir kaynağını oluşturur. Yan ürünler: Hayvan gübresi, tarım arazilerinin verimliliğini artırır ve kimyasal gübre kullanımını azaltarak çevreye daha dost bir tarım uygulamasını teşvik eder.

Star besi yeminin protein oranı, farklı çeşitlerine göre değişiklik göstermektedir: Besi 14. Besi 15. Daha spesifik bir bilgi için Star Yem'in resmi web sitesi veya müşteri hizmetleri ile iletişime geçilmesi önerilir.

Yumurta yiyen tavuğu düzeltmek için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: Kaliteli yem kullanımı: Tavukların yaşına ve türüne uygun, dengeli bir yem kullanılmalıdır. Ek kalsiyum kaynakları: Yeme ek olarak, öğütülmüş istirye kabukları veya kalsiyum karbonat takviyeleri verilebilir. Taze sebzeler: Yeşil yapraklı sebzeler, tavukların ihtiyaç duyduğu vitamin ve mineralleri sağlar. Yeterli alan sağlama: Her tavuk için en az 0.5 metrekare kümes içi ve 2 metrekare kümes dışı alan sağlanmalıdır. Stres azaltma: Kümes çevresindeki gürültü azaltılmalı ve yırtıcı hayvanlardan korunmak için güvenli bir ortam oluşturulmalıdır. Yumurtaların erken toplanması: Gün içinde yumurtalar düzenli olarak, sabah ve öğleden sonra olmak üzere en az iki kez toplanmalıdır. Davranışsal müdahale: Yumurta yiyen tavuk, sürüden geçici olarak ayrılabilir. Bu yöntemler sorunu çözmezse, bir uzmana danışılması önerilir.

Koyun besi yeminde tuz oranı, %0,5 ile %1 arasında olmalıdır. Koyunlara verilecek tuz miktarı, hayvanın yaşına, cinsine, yemine ve hava koşullarına göre değişir. Tuz, yemle karıştırılarak veya yalayacakları şekilde tuz blokları halinde verilebilir. Hayvanların beslenmesiyle ilgili her türlü konuda veteriner hekime danışılması önerilir.

Nüfusun yoğun olduğu yerlerde küçükbaş hayvancılığın yoğun yapılmasının nedenleri şunlardır: Alan ve beslenme kolaylığı: Küçükbaş hayvanlar (koyun, keçi) daha az alan gerektirir ve çeşitli otlarla beslenebilirler. Pazar yakınlığı: Büyük şehirlerde hayvansal ürünlere talep fazla olduğu için, küçükbaş yetiştiricileri pazara kolayca ulaşabilir. İklim ve coğrafi uygunluk: Küçükbaş hayvanlar, özellikle keçiler, zorlu arazi koşullarına dayanıklıdır ve dağlık bölgelerde yetiştirilebilirler. Düşük maliyet ve kolay bakım: Büyükbaş hayvanlara göre daha az yem tüketir ve bakım ile veteriner giderleri daha düşüktür. Geleneksel ve kültürel etkenler: Birçok bölgede küçükbaş hayvancılık geleneksel bir geçim kaynağıdır. Nüfusun yoğun olduğu yerlerde yoğun ev yapılmasının nedenleri hakkında bilgi bulunamadı.

Arjantin'de et üretiminin fazla olmasının birkaç nedeni vardır: Tarihsel olarak zengin et üretimi geçmişi. Verimli tarım arazileri. Sığır eti ihracatına yönelik talep. Ayrıca, Arjantin'de et tüketiminin yüksek olması da üretim fazlasını destekleyen bir faktördür.

Star besi yeminin iyi olup olmadığı konusunda kesin bir yargıya varmak için ürünün içeriği ve hayvanın ihtiyaçlarına uygunluğu değerlendirilmelidir. Star Yem, Tarsus Yenice'de faaliyet gösteren Staryem Hayvancılık Gıda Tarım San. ve Tic. Ltd. Şti. tarafından üretilmektedir. Besi yemi seçerken dikkat edilmesi gereken bazı noktalar şunlardır: Hayvan yaşı ve canlı ağırlığı: Besi geliştirme yemi 300-400 kg canlı ağırlığındaki hayvanlar için, besi bitirme yemi ise 400-450 kg canlı ağırlığa ulaşmış hayvanlar için uygundur. Yem içeriği: Yemin, hayvanın enerji ve protein ihtiyaçlarını karşılaması önemlidir. Besi yemi kullanmadan önce bir veterinerle danışılması önerilir.

Ruam Hastalığına Karşı Koruma ve Mücadele Yönetmeliği, Ruam hastalığına karşı korunma ve hastalıkla mücadele edilmesini sağlamak amacıyla 22 Aralık 2011 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir. Yönetmeliğin bazı maddeleri: Hastalık bildirimi: Ruam hastalığının varlığı veya şüphesi durumunda, yetkili otoriteye bildirilmesi zorunludur. Şüpheli hayvanlarda alınacak önlemler: Burun akıntısı, burunda ülser, lenf yumrularında şişlik gibi belirtiler gösteren hayvanlar izole edilir ve mallein testi uygulanır. Hastalık tespiti halinde alınacak önlemler: Test sonucu pozitif çıkan hayvanlar öldürülür ve işletme karantinaya alınır. İnsan sağlığı riski: Ruam hastalığı insan sağlığı için tehlikeli olduğundan, hastaların bulunduğu yerlere koruyucu giysi, maske ve eldiven olmadan girilmesi yasaktır. Yönetmelik, 11/6/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu'nun 4. maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.

Türkiye'de hayvancılığın en çok nerede yapıldığına dair dilsiz harita bulunamadı. Ancak, hayvancılığın yoğun olarak yapıldığı bölgeler şunlardır: İç Anadolu Bölgesi: Konya gibi illerde geniş ahırlar ve modern tesisler bulunmaktadır. Doğu Anadolu Bölgesi: Erzurum ve Kars civarında hayvancılık faaliyetleri yaygındır. Marmara ve Ege Bölgesi: Ahır hayvancılığının en çok yapıldığı bölgelerdir. Ayrıca, kümes hayvancılığı en çok Marmara Bölgesi'nde, özellikle Balıkesir, Manisa, Sakarya ve Bursa gibi şehirlerde yapılmaktadır.

İneklerin iştahını kaybetmesi ve zayıflaması çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: Sağlık sorunları: Enfeksiyonlar, sindirim sistemi rahatsızlıkları, parazitler, kronik hastalıklar (örneğin, John hastalığı veya tüberküloz) ve zehirlenmeler iştahsızlığa yol açabilir. Stres: Taşıma, yeni bir çevreye uyum sağlama veya ayrılma gibi faktörler inekleri strese sokabilir ve iştahlarını azaltabilir. Yem kalitesi: Düşük kaliteli veya bozuk yemler ineklerin iştahını etkileyebilir. Sosyal faktörler: Grup içi çatışmalar veya rekabet, bazı ineklerin iştahını kaybetmesine neden olabilir. Doğum sonrası dönem: Doğum stresi, hormonal ve metabolik değişiklikler iştahsızlığa ve enerji dengesizliğine yol açabilir. İştahsızlık durumunda bir veteriner hekime başvurulması önerilir.